هیمالیا (اخترشناسی)
هیمالیا (اخترشناسی)(Himalia)
در اخترشناسی، قمر کوچک سیارۀ مشتری، و دهمین قمر شناخته‌شده از سمت این سیاره. حدوداً هر ۲۵۰ روز زمینی یک‌بار و در ارتفاع متوسط ۱۱.۵ میلیون کیلومتری مشتری را دور می‌زند. مدار هیمالیا بیضی‌شکل، و حدود ۲۸ درجه نسبت به استوای مشتری مایل است. دانشمندان بر این باورند که هیمالیا شکلی نامنظم دارد و اندازۀ قطر آن حدود ۱۹۰ کیلومتر است. این قمر بین هشت قمر کوچک مشتری، که فراتر از قمر بزرگ کالیستو[۱] بر گرد این سیاره مدار می‌پیمایند، از همه بزرگ‌تر است. با این همه، بزرگی آن حدود یک‌هشتم ماه است. تاکنون هیچ فضاپیمایی را رهسپار هیمالیا نکرده‌اند، از این‌رو هیچ‌گاه از نزدیک بررسی نشده است. از ساختار درونی و ترکیب هیمالیا اطلاعات چندانی در دست نیست، اما چگالی‌اش نشان می‌دهد که بیشتر سنگی است تا یخی. هیمالیا در بین چهار قمر الف[۲] از همه درونی‌تر است. نام این چهار قمر به حرف الف ختم می‌شود و همگی در مدارهایی مشابه بر گرد مشتری در گردش‌اند و چگالی‌شان نیز با هم مشابه است. بنابه نظر اخترشناسان، این قمرها در ابتدا به صورت سیارکی واحد بودند که حدود ۴میلیارد سال پیش به دور خورشید در گردش بود. این سیارک با ورود به درون ابرِ فشرده‌ای از غبار، که مشتری را احاطه کرده بود، با ذرات درون ابر برخورد کرد. این برخورد، حرکت سیارک را کُند، و آن را متلاشی کرد. حرکت چهار قطعۀ بزرگ‌تر به اندازه‌ای کُند شد که جذب گرانش مشتری شدند و قمرهای a را تشکیل دادند. اخترشناس آرژانتینی‌تبار امریکایی، چارلز دیلون پراین[۳]، در ۱۹۰۴ هیمالیا را کشف کرد. نام این قمر از شخصیت اساطیری روم گرفته شده است که پری بود و سه پسر برای ایزد ژوپیتر به‌دنیا آورد.