هیوز، لنگستون (۱۹۰۲ـ۱۹۶۷)
هیوز، لَنْگْسْتون (۱۹۰۲ـ۱۹۶۷)(Hughes, Langston)
نویسندۀ امریکایی. شهرتش مرهون بهره‌گیری از جاز و ریتم‌های عامیانۀ سیاه‌پوستان در اشعارش است. هیوز در جاپلین[۱]، میسوری، به‌دنیا آمد و در دانشگاه لینکلن[۲]، در پنسیلوانیا، تحصیل کرد. اولین شعرش را در ۱۹۱۲ در مجلۀ کرایسیس[۳] به‌چاپ رساند و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۲ در دانشگاه کلمبیا تحصیل کرد. آثار هیوز به‌لحاظ گونه (ژانر) بسیار متنوع‌اند، اما شهرت او بیشتر به‌سبب اشعارش است که در آن‌ها به‌جای قالب‌های کلاسیک از ریتم‌های موسیقایی و سنت‌های شفاهی و بداهه‌سرایی فرهنگ سیاه‌پوستان بهره می‌گیرد. ابداعات او در فرم و به‌کارگیری آواها بر بسیاری از نویسندگان سیاه‌پوست تأثیر گذاشت. در آغاز دهۀ ۱۹۳۰ در درگیری‌های اجتماعی و سیاسی شرکت داشت و از شعرش به‌منزلۀ ابزاری برای اعتراض اجتماعی استفاده کرد. هیوز بیش از ۵۰ کتاب نوشت. ازجمله آثار اوست: شیوه‌های سفیدپوست‌ها[۴] (۱۹۳۴)، سیمپل از عقاید خود سخن می‌گوید[۵] (۱۹۵۳)، مجموعه اشعار[۶] او در ۱۹۹۴ منتشر شد.