واجب کفایی

واجبِ کِفایی
در فقه، امر واجبی است که هر مکلّفی، موظف به انجام دادن آن است، امّا با انجام دادن یک نفر، تکلیف از دیگران ساقط می‌شود، مانند انسانی ‌که درحال غرق‌شدن است و همۀ افراد حاضر قدرت نجات او را دارند، امّا یک نفر خود را به آب می‌اندازد و او را نجات می‌دهد. در این ‌صورت تکلیف از دیگران ساقط می‌گردد، امّا اگر هیچ‌کدام اقدام به نجات وی نکنند همه گناهکار خواهند بود. واجب کفایی در مقابل واجب عینی (تعیینی) است.