صفین، واقعه
صِفّین، واقعه
جنگی بین حضرت علی (ع) و معاویه در ۳۷ق در محلی به نام صفّین واقع در ساحل غربی رود فرات. پس از قتل عثمان و به‌خلافت رسیدن امام علی (ع)، معاویه، حاکم شام، با امام بیعت نکرد. بنابراین ایشان به یارانش دستور داد برای جنگ با معاویه رهسپار شام شوند. معاویه هم همراه یاران شامی خود به مقابله با امام آمد. دو سپاه در صفّین مقابل هم قرار گرفتند و جنگ سختی بین طرفین درگرفت و می‌گویند در شبی که به لیلةالهریر مشهور شد، دو سپاه متحمل تلفات سنگینی شدند تا آن‌جا که معاویه مأیوس شد و تصمیم به فرار گرفت. در این میان عمرو عاص ترفند بر نیزه‌کردن قرآن‌ها را به معاویه پیشنهاد کرد و ماجرا به حکمیت کشیده شد. حضرت علی (ع) در ابتدا مسئله حکمیت را نپذیرفت، ولی یارانش در ادامۀ جنگ دچار تردید شدند و وی به‌ناچار تن به حکمیت داد. حضرت علی (ع) به‌رغم میل باطنی خود و براثر فشار گروهی، که بعدها خوارج نام گرفتند، حکمیت ابوموسی اشعری را پذیرفت. سپاه شام نیز عمرو عاص را حکم قرار دادند و قرارداد ترک مخاصمه در ۱۳ صفر ۳۷ق بین طرفین نوشته شد. نیز ← امام علی (ع)