وایرشتراس، کارل (۱۸۱۵ـ۱۸۹۷)
وایِرشْتراس، کارْل (۱۸۱۵ـ۱۸۹۷)(Weierstrass, Karl)
| کارل وایرشتراس Karl Weierstrass | |
|---|---|
| زادروز |
استنفلد، واقع در وستفالی ۱۸۱۵م |
| درگذشت | ۱۸۹۷م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | ریاضی دان |
| آثار | رساله در باب نظریه توابع (۱۸۸۶) |
| گروه مقاله | ریاضیات |
ریاضی‌دان آلمانی. تحقیقات او به شناخت عمیق توابع[۱] کمک کرد. در ۱۸۷۱، نشان داد توابعی پیوسته[۲] در بازه[۳]ای وجود دارند که در هیچ‌کجایِ آن بازه مشتق[۴] ندارند. در اُستنفلد[۵]، واقع در وستفالی[۶]، زاده شد و برای معلمی آموزش دید. از ۱۸۶۵، استادِ مدرسۀ سلطنتی پلی‌تکنیک و دانشگاه برلین[۷] بود. توفیق و اشتهار علمی او در ۱۸۵۴، و با انتشار مقاله‌ای آغاز شد که در آن، مسئلۀ وارون‌سازی[۸] انتگرال‌های اَبَربیضوی[۹] را حل کرده بود. پژوهش‌های بسیار برای روشن‌ساختن مفاهیمی بنیادی همچون تابع، مشتق و ماکسیمم[۱۰] صورت داد. در رسالۀ در باب نظریۀ توابع[۱۱] (۱۸۸۶)، نظریۀ جدیدی برای توابع عرضه کرد که عمدتاً براساس یادداشت‌های دانشجویان از درس او تدوین شده بود. در دهۀ ۱۸۹۰، براساس یادداشت‌های درسی، به انتشار مجموعۀ دستاوردهایش پرداخت که ۲ جلد آن پیش از مرگ او و ۵ جلد دیگر پس از مرگش انتشار یافتند.