وحدت های نمایشی

وحدت‌های نمایشی (The unities)

قواعدی که برای تنظیم ساختار نمایش کلاسیک طراحی شدند. سه وحدت وجود داشت: وحدت زمان، که مدت رویدادها را به ۲۴ ساعت محدود می‌کرد؛ وحدت عمل، که بر استفاده از طرحی واحد بی‌هیچ‌گونه طرح فرعی تأکید داشت؛ و وحدت مکان، که محلّ وقوع ماجرا را به یک مکان واحد محدود می‌ساخت. این سه وحدت را منتقدانِ قرن ۱۶، با تفسیر آرای ارسطو و با هدف قابل ‌فهم‌کردن نمایش، تدوین کردند. جز دو تراژدی‌نویس قرن ۱۷‌، کورنی و راسین، بیشتر نویسندگان به این قواعد اعتنا نکردند.

---