وحید قزوینی، محمد طاهر ( ـ اصفهان ۱۱۲۰ق)
وحید قزوینی، محمّد طاهر ( ـ اصفهان ۱۱۲۰ق)
(ملقب به عمادالدوله؛ اعتمادالدوله) شاعر، دبیر و وزیر ادیب و تاریخ‌نگار ایرانی. از جوانی وارد خدمات دیوانی شد و رفته‌رفته نامی برآورد. در صدارت ساروتقی، وزیر شاه صفوی و شاه عباس دوم، به دستیاری او برگزیده شد. پس از قتل ساروتقی در ۱۰۵۵ق و در صدارت خلیفه سلطان، عهده‌دار منصب واقعه‌نویسی بود. در ۱۱۰۱ق، وزیر اعظم‌شاه سلیمان اول صفوی شد. وحید در اوایل عهد شاه سلطان حسین صفوی، از کار کناره گرفت و اندکی بعد درگذشت. محمدیوسف واله، مؤلف خلد برین برادر اوست. ازجمله آثارش عبارت‌اند از عباسنامه/ تاریخ شاه عباس ثانی، به نثر فارسی (اراک، ۱۳۲۹ش)؛ منشآت وحید (لکهنو، ۱۲۶۰ق) مثنوی‌های خلوت راز، ناز و نیاز، گلزار عباسی، عاشق و معشوق؛ دیوان رضوان، که شهرآشوبی به‌نام شاه‌سلیمان صفوی است؛ فتح‌نامۀ قندهار؛ آلات جنگ؛ در ساقی‌نامه، که آن را به‌نام شاه‌سلیمان اول صفوی سروده است؛ چند مثنوی کوتاه در وصف ازد، عمارت شاهی، تنبور و همایون‌تپۀ اشرف (بهشهر) کنونی.