ورجاوند
وَرجاوَند
به‌معنی بلندپایه و برازنده و دارندۀ فرّ ایزدی، عنوانِ برخی از چهره‌های اسطوره‌ای در آیین زردشتی. به باور زردشتیان پس از کِی‌گُشتاسپ دیگر فرّ به کسی تعلق نگرفت، اما اَهورامزدا فرّ ایزدی را تا روز رستاخیز برای ایرانیان نگه می‌دارد و سرانجام سوشیانت از فرّ ایزدی برخوردار می‌شود و از پیرامون دریاچۀ هامون برمی‌خیزد و راستی و دادگری را در جهان می‌گستراند. یکی از نشانه‌های فرارسیدن زمان ظهور سوشیانت موعود، بر روی کارآمدن دوبارۀ فرمانروایی از نژاد کیانیان است. این فرمانروا بهرام نام دارد و ورجاوند یا شاه بهرام ورجاوند خوانده می‌شود. بهرام ورجاوند پس از جنگ‌های گوناگون، با سپاهی که در ۳۰سالگی از چین و هند می‌آورد ایران را از همۀ بدی‌ها می‌رهاند و آباد می‌کند.