وزیدگ
وَزیدَگ
(در لغت به معنی گزیده) تألیف والنس/والیس/فالیس، در حدود نیمۀ دوم قرن ۲م، ترجمه شده به فارسی میانه در دورۀ انوشیروان ساسانی، در صناعت احکام نجوم. کتاب مشتمل بر دَه مقاله بوده و آنتولوگیای (منتخبات) خوانده می‌شده است و به احتمال بسیار در عصر انوشیروان از یونانی به فارسی میانه ترجمه و مطالبی بر آن افزوده شده است. در دورۀ اسلامی کتاب از فارسی میانه به عربی ترجمه شد و علمای نجوم اسلامی از آن با نام البزیدج یاد کرده و مؤلف آن را بزرگمهر دانسته‌اند. ابن ندیم مؤلف کتاب را فالیس و مفسر آن را بزرگمهر می‌داند. اصل پهلوی و ترجمۀ عربی کتاب در دست نیست.