وشمگیر بن زیار
وُشْمگیر بن زیار ( ـ۳۵۷ق)
حاکم گیلان (حک: ۳۲۳ـ۳۵۷ق) از سلسلۀ زیاریان. از جوانی در خدمت اسفار دیلمی درآمد. به‌‌هنگام فرمانروایی برادرش مرداویج در گیلان، بر ری و اصفهان حکومت داشت و حسن رکن‌الدوله دیلمی مدتی از جانب برادرش علی، نزد وی به گروگان بود. وشمگیر بعد از قتل مرداویج به‌دست سپاهیانش به پادشاهی رسید. وی خود را درگیر منازعات بین سامانیان با آل بویه کرد و به جنگ و ستیز با امرای سامانی و امیران محلی پرداخت. در ۳۳۰ق با ابوعلی حاکم سامانی خراسان، متحد شد و بر‌ضد آل بویه و ماکان کاکی جنگید، ولی اصفهان را به آل بویه و گرگان را به ماکان واگذاشت و خود نیز به اطاعت سامانیان درآمد.