وطار، طاهر (۱۹۳۶)
وَطّار، طاهر (۱۹۳۶)
داستان‌نویس و روزنامه‌نگار الجزایری. دانش‌آموختۀ دانشگاه زیتونۀ تونس است. نوشتن داستان‌های کوتاه را همان‌جا شروع کرد (۱۹۵۵). تاکنون چهار مجموعۀ داستان و شش رمان منتشر کرده است. اولین رمانش، اللاز (۱۹۷۴)، با موفقیت روبه‌رو شد. این داستان به جنگ آزادی‌بخش جنبه‌ای انسانی می‌دهد، و از کلیشه‌هایی که نویسندگان دیگر این درون‌مایه را به‌کار برده‌اند می‌پرهیزد. این رمان گویای واقعیت‌های آزاردهنده و هولناک است و از فرازهای تغزلی نیز تهی نیست. در زلزله (۱۹۷۴) جامعه‌ای را به‌تصویر می‌کشد که در حال فروپاشی و ضمناً تولدی دوباره است. وَطّار خود را نویسنده‌ای عرب که در ساحل افریقایی مدیترانه زندگی می‌کند و با مردمان ساکن در حیدرآباد یا آلماآتا پیوند دارد توصیف می‌کند. دو نشریۀ ادواری (۱۹۶۲ـ۱۹۶۳) و انجمنی به نام الجاحظیه (۱۹۸۹) تأسیس کرد و در ۱۹۹۰ مجلۀ اَلتَبیین را منتشر ساخت.