ولدنامه
وَلَدْنامه
(یا: مثنوی ولدی) از سلطان ولد (فرزند مولانا)، منظومه‌ای به فارسی. ابتدا آن را مثنوی ولدی نامید، اما پس از آن‌که دو مثنوی دیگر بر وزن مثنوی معنوی سرود، هر سه را ولدنامه خواند. سلطان ولد این مثنوی ۱۰هزار بیتی را بر وزن حدیقۀ سنایی، در ۶۹۰ق در کمتر از چهار ماه به‌پایان برد و شاید به‌همین سبب، اثری میان‌مایه و گاه سست است. موضوع ولدنامه عرفان، اخلاق و شرح اخبار و احادیث و تفسیر آیات و نیز بیان احوال و سرگذشت مولانا و یارانش است. این اثر قدیم‌ترین و صحیح‌ترین سند تاریخی از زندگی مولانا، به‌ویژه روابط وی با شمس تبریزی، است. ولدنامه از نظر شعری ارزش چندانی ندارد. به‌کوشش جلال‌الدین همایی به‌چاپ رسیده است (۱۳۵۵ق).