وهب بن منبه
وَهْب بن مُنَبِّه (صنعاء ۳۴ـ۱۱۴ق)
تاریخ‌نگار ایرانی‌تبار، زادۀ یمن. نخستین کسی است که در اسلام، تاریخ و قصص نوشت. به افسانه‌های کهن به‌خصوص به اسرائیلیات آگاه بود. او از تابعیان شمرده می‌شود و مادر او حمیری بود. عمر بن عبدالعزیز او را به قضاوت صنعاء منصوب کرد. سی سال مصاحبت ابن عباس را داشت و در اخبار و کتب قدما تحقیق می‌کرد. خود گوید که ۹۲ کتاب آسمانی را می‌شناخت و تلاوت آن‌ها را شنیده بود. در اواخر عمر به قدریت متهم شد؛ سپس از آن برگشت و در این‌باره کتابی نیز تألیف کرد. ذکر‌الملوک المتوجه من حمیر، قصص‌الانبیاء و قصص‌الاخبار ازجمله آثار اوست.