ووییار، ادویار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)

ووئیار، ادوئار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)(Vuillard, Edouard)

خودنگاره‌ای از ووییار

نقاش و چاپ‌نقش‌گرفرانسوی. از بنیادگذاران گروه نبی‌ها بود، و به‌سبب نقاشی‌های تزیینی‌اش از فضاهای خانگی صمیمی با افرادی در آن‌ها، و لیتوگرافهای رنگین‌اش شهرت یافت؛ تابلوی رنگ‌روغنی ورودیِ شهر (۱۹۰۳، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. با پیِر بونار، دوست دیرینه‌اش، ارتباط نزدیکی داشت، و در هنرش هم‌سو با او حرکت می‌کرد. خودش می‌گفت که کارش «هیچ جنبۀ انقلابی» ندارد. اصطلاح نقاشی صحنه خودمانی (انتیمیست) که به هر دوی ایشان اطلاق می‌شد، به‌درستی به محیط دنج و لطیفی اشاره دارد که ووئیار با نور چراغ در فضاهای خانگی خلق می‌کرد. ووئیار در مقایسه با بونار جسارت کمتر، و گرایش آکادمیک بیشتری داشت، ولی در لیتوگراف‌های رنگی‌اش که از باسمه‌های ژاپنی متأثر بود، طرح‌های نامتعارف زیبایی پدید آورد. نیز برای ساختمان «کمدی شانزه‌لیزه» (۱۹۱۳)، پاله دو شایو (۱۹۳۷)، و کاخ ملل در ژنو (۱۹۳۸) آثاری تزیینی خلق کرد. یادداشت‌ها و خاطراتِ او به کتابخانۀ ملی فرانسه واگذار شدند، مشروط بر آن‌که تا ۱۹۸۰ کسی آن‌ها را نخوانَد.

اثری از ووییار

 

---