ویتلیوس، آولوس (۱۵ـ۶۹ م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ویتلِیوس، آولوس (۱۵ـ۶۹ م)(Vitellius, Aulus)

ويتلِيوس، آولوس

امپراتور روم. دورۀ کوتاه فرمانروایی‌اش (آوریل تا دسامبر ۶۹م)، نشان‌دهندۀ پایان یک سال جنگ داخلی بود، که در آن دست‌کم چهار امپراتور بر تخت فرمانروایی روم نشستند. سومین امپراتور آن سال بود و پس از او وسپاسیانوس[۱] ثبات را به روم بازگرداند؛ همچون دو امپراتور پیش از خود، از یاران و همدستان نرون[۲] بود و به فساد و شکمبارگی بدنام شده بود. ویتلیوس جانشین مارکوس سالویوس اوتو[۳] شد که خود سریوس سولپیکیوس گالبا[۴] را شکست داده و بر جایش نشسته بود. اگرچه ویتلیوس هیچ‌گونه توانایی و شایستگی نظامی نداشت، گالبا او را به فرماندهی نیروهای راین سفلا منصوب کرد (۶۸م). پس از شکست گالبا، نیروهای ویتلیوس در کلن[۵] او را امپراتور خواندند. سردارانش والِنس[۶] و کایکینا[۷] به ایتالیا تاختند و با شکست قوای اوتو در بتریاکوم[۸]، تاج و تخت امپراتوری را برای سرورشان به ارمغان آوردند. در ژوئیه وسپاسیانوس را در اسکندریه[۹] امپراتور نامیدند؛ سردارش، آنتونیوس پریموس[۱۰]، کایکینا را شکست داد و به رم لشکر کشید و ویتلیوس را به‌قتل رساند.

 


  1. Vespasian
  2. Nero
  3. Marcus Salvius Otho
  4. Servius Sulpicius Galba
  5. Cologne
  6. Valens
  7. Caecina
  8. Betriacum
  9. Alexandria
  10. Antonius Primus