ویزا
ویزا
(یا: روادید) تأیید رسمیِ مقامات دولتی که بر روی گذرنامه یا پاسپورت ثبت می‌شود، و نشان‌دهندۀ کنترل و اعتبار گذرنامه توسط کشوری است که شخص دارای ویزا قصد ورود قانونی به آن کشور را دارد. ویزای ورود مشخص می‌کند که دارندۀ ویزا اجازۀ رسمی دریافت کرده تا بتواند وارد کشوری شود. هدف اصلی ویزای ورود دادن اختیار به دولت برای کنترل‌کردن ورود خارجیان و بیگانگان به داخل یک کشور است. این ویزاها بر دو گونۀ عمده‌اند: ویزای ورود برای اشخاصی که قصد ورود به کشوری را دارند با مدت زمان معیّن صادر می‌شود و ویزای ورود مهاجرتی برای اشخاصی که خواستار ورود و اقامت دائم در کشوری‌اند صادر می‌شود. نوع دیگر ویزا ویزای خروج است. بعضی کشورها خواستار آنند که شهروندانشان ویزای خروج که بیانگر اجازۀ دولت جهت ترک کشور، پیش از مسافرت و اقامت در خارج، است را بگیرند. با محدودکردن ویزاهای خروج، چنین کشورهایی می‌توانند روند مهاجرت را کنترل یا متوقف کنند. در میان ملت‌هایی که استفاده از ویزای خروج را باب کردند، رژیم فاشیست در ایتالیا از ۱۹۲۲ تا ۱۹۴۳ و رژیم نازی در آلمان از ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ درخور ذکرند. چین و تعداد دیگری از کشورها این کار را تا به امروز ادامه می‌دهند. برخی کشورها برحسب توافقاتی که بین خود به‌عمل می‌آورند برای همه شهروندان یا تنها برای مأموران دولتی یا فقط دیپلمات‌های خود صدور روادید را لغو می‌کنند. برخی دیگر از کشورها نیز برای جلب گردشگران بیشتر اصولاً صدور روادید را برای همه بازدیدکنندگان از آن کشورها لغو می‌کنند.