ویلار، کلود لویی اکتور (۱۶۵۳ـ۱۷۳۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ویلار، کلود لوئی اِکْتور (۱۶۵۳ـ۱۷۳۴)(Villars, Claude Louis Hector)

(ملقب به دوک دو ویلار[۱]). سرباز فرانسوی. نقل است که با پیروزی در نبرد دنن[۲]، در ژوئیۀ ۱۷۱۲، مانع از شکست حقارت‌آمیز کشورش در جنگ جانشینی اسپانیا[۳] شد. در این نبرد، فرماندهی آخرین سپاهی را برعهده داشت که فرانسه وارد میدان کرد و قوای بریتانیایی و هلندی، به فرماندهی آلبمارل[۴] و شاهزاده اوژن دو ساووا[۵]، را به عقب راند. با انعقاد پیمان راشتات[۶] (۱۷۱۴) به جنگ پایان داد. ویلار در مولن[۷] زاده شد. در جنگ سوم هلند (۱۶۷۲ـ۱۶۷۸) جنگید و نیز به برگزینندۀ باواریا[۸] در جنگ با ترکان عثمانی یاری رساند. در آغاز کارش در جنگ جانشینی اسپانیا، مارگراو بادن[۹] را در فریدلینگن[۱۰] شکست داد. در ۱۷۰۹ او را به فرماندهی سپاه اصلی در مقابله با اوژن[۱۱] و مارلبورو[۱۲] در سرحد شمالی منصوب کردند، اما در نبرد مالپلاکه[۱۳] مجروح شد. در ۸۰ سالگی، در آغاز جنگ جانشینی لهستان[۱۴] نیز به فرماندهی سپاهی رسید.

 


  1. Duc de Villars
  2. Denain
  3. War of the Spanish Succession
  4. Albemarle
  5. Prince Eugène of Savoy
  6. Treaty of Rastatt
  7. Moulins
  8. Elector of Bavaria
  9. Margrave of Baden
  10. Friedlingen
  11. Eugène
  12. Marlborough
  13. Malplaquet
  14. War of the Polish Succession