ویلاند، هاینریش اتو (۱۸۷۷ـ۱۹۵۷)
| هاینریش اتو ویلاند Heinrich Otto Wieland | |
|---|---|
| زادروز |
پفورتسهایم، واقع در جنگل سیاه ۱۸۷۷م |
| درگذشت | ۱۹۵۷م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه و هنرستان فنی مونیخ |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص شیمی آلی |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | دریافت جایزه نوبل شیمی (۱۹۲۷) به سبب تعیین ساختارهای استروییدها و ترکیبات مرتبط با آن ها |
ویلانْد، هایْنْریش اُتو (۱۸۷۷ـ۱۹۵۷)(Wieland, Heinrich Otto)
متخصص آلمانی شیمی‌آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۷ را به‌سبب تعیین ساختارهای استروئیدها[۱] و ترکیبات مرتبط با آن‌ها دریافت کرد. او ترکیبات طبیعی دیگری نظیر آلکالوئیدها[۲] و پترین‌ها[۳] را نیز مطالعه کرد و در زمینۀ بررسی اکسایش بیولوژیکی[۴] نیز تحقیق می‌کرد. در پفورتسهایم[۵]، واقع در جنگل سیاه[۶]، زاده شد و در چندین دانشگاه درس خواند. بیشتر زمان خدمتش را در دانشگاه و هنرستان فنی مونیخ[۷] گذراند. طی جنگ جهانی اول، در زمینۀ جنگ‌افزارهای شیمیایی تحقیق می‌کرد. در ۱۹۱۲، ویلاند نشان داد که اسیدهای صفراوی[۸] ساختارهای مشابه کلسترول[۹] دارند. بعدها ساختاری را بررسی کرد که گمان می‌بُرد ساختمان بنیادی مولکول استروئید است و به‌همین سبب جایزۀ نوبل را به‌دست آورد. امّا نادرستی این امر دانسته شد. در ۱۹۳۲، با همکارانش ساختاری تغییریافته را عرضه کردند که هنوز هم پذیرفتنی است. ویلاند تحقیقات دیگری در زمینۀ اسیدهای صفراوی صورت داد و نقش آن‌ها در تبدیل چربی‌ها[۱۰] به اسیدهای کولیک[۱۱] قابل حل در آب را به‌منزلۀ فرآیند اساسی در هضم تشریح کرد. همچنین، ساختار بسیاری از سم‌های قارچ‌های سمی، ازجمله فالوییدینِ[۱۲] حاصل از قارچ سمی و کشنده آمانیتا[۱۳]، را شناسایی و سنتز کرد. سپس، تحقیق در زمینۀ ترکیب و سنتز پترین‌ها را آغاز کرد. این مواد رنگدانه‌هایی‌اند که رنگ بال‌های پروانه‌ها را ایجاد می‌کنند. تحقیق دیگر او دربارۀ اکسایش بیولوژیکی است. اکسایش بیولوژیکی فرآیندی در بافت‌های زنده است که طی آن مواد غذایی، ازجمله گلوکز[۱۴]، به دی‌اکسید کربن[۱۵] و انرژی تبدیل می‌شود. ویلاند عملاً ثابت کرد که این عمل در حقیقت نوعی هیدروژن‌زدایی کاتالیزوری[۱۶] است. این موضوع در تضاد با یافته‌های اوتو واربورگ[۱۷] بود که اکسایش بیولوژیکی را حاصل افزایش اکسیژن می‌دانست. این مجادله موجب تحقیق و بررسی دوبارۀ این مکانیسم شد و در نهایت مشخص شد که هیدروژن‌زدایی[۱۸] و اکسایش[۱۹]، هر دو، در این فرآیند روی می‌دهند.
- ↑ steroids
- ↑ alkaloids
- ↑ Pterins
- ↑ biological oxidation
- ↑ Pforzheim
- ↑ Black Forest
- ↑ University and Technische Hochschule of Munich
- ↑ bile acids
- ↑ cholesterol
- ↑ fats
- ↑ cholic acids
- ↑ phalloidine
- ↑ Amanita
- ↑ glucose
- ↑ carbon dioxide
- ↑ catalytic dehydrogenation
- ↑ Otto Warburg
- ↑ dehydrogenation
- ↑ oxidation