ویلر ای نیکلایو، والریانو (۱۸۳۸ـ۱۹۳۰)
وِیلِر ای نیکُلائو، والِریانو (۱۸۳۸ـ۱۹۳۰)(Weyler y Nicolau, Valeriano)
ژنرال اسپانیایی. سال‌های نخست خدمت نظامی را در سانتو دومینگو[۱] و کوبا گذراند و آن‌جا در جنگ ده‌ساله[۲] شرکت داشت. به اسپانیا بازگشت (۱۸۷۳) و برضد کارلیست‌ها[۳] (۱۸۷۵ـ۱۸۷۶). هنگامی که فرماندار کلّ جزایر قناری (کاناری)[۴] (۱۸۷۸ـ۱۸۸۳) بود عنوان مارکی تِنِریف[۵] دریافت کرد. بعد به مشاغل عالی گماشته شد و فرماندار کلّ فیلیپین بود (۱۸۸۸). جانشین آرسینو مارتینس دو کامپوس[۶] در کوبا شد (۱۸۹۶) تا شورش آن‌جا را فرونشاند، اما شیوه‌های خشن او موجب اعتراض ایالات متحده قرار گرفت و فراخوانده شد (۱۸۹۷). در فاصلۀ ۱۹۰۱ و ۱۹۰۷ سه‌بار به وزارت جنگ منصوب شد. زمانی که فرماندار کلّ کاتالونیا[۷] بود شورش هرج‌ومرج‌طلبان بارسلون را سرکوب، و فرانسیسکو فِرِر گوآردیا[۸] را اعدام کرد (۱۹۰۹).