ویپل، فرد لارنس (۱۹۰۶ـ۲۰۰۴)
ویپِل، فِرِدْ لارِنْس (۱۹۰۶ـ۲۰۰۴)(Whipple, Fred Lawrence)
اخترشناس امریکایی. فرضیۀ او مبنی‌بر این‌که هستۀ[۱] هر دنباله‌دار همانندِ گلوله برف چرک‌آلودی[۲] است (۱۹۴۹)، در ۱۹۸۶، و با مطالعات کاوش فضایی دنباله‌دار هالی[۳] تأیید شد. در رِد اُکِ[۴] آیووا[۵] زاده شد و در ۱۹۲۷، دانشنامۀ لیسانس علوم خود را از دانشگاه کالیفرنیا[۶] در لوس‌آنجلس دریافت کرد. در ۱۹۳۱، به کارکنان رصدخانۀ کالج هاروارد[۷] پیوست و از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۷، در آن‌جا سِمت استادی داشت. همچنین، از ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۳، سرپرست رصدخانۀ اخترفیزیکی اسمیت سونیان[۸] در کیمبریج ماساچوست[۹] بود. ویپل علاوه‌بر کشف شش‌دنباله‌دار جدید این نظریه را مطرح کرد که هستۀ دنباله‌دارها متشکل از تودۀ منجمدی از آب، آمونیاک، متان[۱۰]، و سایر ترکیبات هیدروژن، همراه با سلیکات[۱۱]ها، غبار و دیگر مواد است. وقتی که مدار دنباله‌دار به خورشید نزدیک‌تر می‌شود، تابش خورشید مواد منجمد را بخار می‌کند؛ درنتیجه، مقدار فراوانی غبار سلیکات حاصل می‌شود که دنبالۀ دنباله‌دار را تشکیل می‌دهد. همچنین، در زمینۀ تعیین مدار دنباله‌دارها و تعریف ارتباط میان دنباله‌دارها و شهاب[۱۲]ها تحقیق می‌‌کرد. طی دهۀ ۱۹۵۰، در برنامۀ طراحی وسایلی کارآمد برای ردیابی ماهواره‌ها نیز فعال بود.