آکروبات: تفاوت میان نسخه‌ها

آکروبات (acrobat)<br /> [[File:10158200.jpg|thumb|نمایی از حرکات آکروباتیک]]در یونانی به‌معنای «روی پنجۀ پا راه رفتن» یا «صعودکردن». نمایشگری در [[سیرک]]<ref>circus</ref> که حرکات دشوار پرش، سقوط و حفظ تعادل را انجام می‌دهد. آکروبات‌ها یا خصوصاً پیچش‌گرانی<ref>contortionists</ref> که بدن‌هایشان را به شکل‌های ظاهراً ناممکن می‌پیچانند و روی دست‌هایشان راه می‌روند، از گذشته‌های دور وجود داشته و در دست‌نوشته‌های قرون وسطایی توصیف شده‌اند. آکروبات‌های امروزی در تشکیل هرم‌های انسانی، راه‌رفتن روی طناب یا سیم، و بندبازی<ref>trapeze act</ref> تبحر دارند.

'''حفظ تعادل'''. توازنگران<ref>equilibrists</ref> تعادل خود را روی تیری بلند یا روی وسایلی مانند تکچرخه حفظ می‌کنند. حرکات ریزلی<ref>Risley acts</ref>، منسوب به خانوادۀ امریکایی، عبارت است از حفظ تعادل اشیایی مانند توپ، بشکه، یا یک کودک، بر روی پا در حالت درازکش و چرخاندن و به هوا پراندن و دوباره‌گرفتن آن‌ها. در حالت مضاعف (دوبل)، دو نفر آن‌ها را به‌سوی یکدیگر پرتاب می‌کنند. بندپیمایان<ref>tightrope walkers</ref> (که بند در گذشته طناب بود و اکنون سیم است) اغلب در ارتفاع زیادی از زمین به اجرای حرکات می‌پردازند و با یک تیر سنگین تعادل خود را حفظ می‌کنند. نامی‌ترین بندپیمان قرن ۱۹م، [[بلوندن، شارل (۱۸۲۴ـ۱۸۹۷)|شارل بلوندن]]<ref>Charles Blondin</ref> فرانسوی بود و سپس نمایشگرانی مانند کُن کُلّئانو<ref>Con Colleano</ref> (۱۹۱۰م ـ ) ایتالیایی که روی سیم پشتک می‌زد، جای او را گرفتند. در دوران رونق تماشاخانه‌ها، بندپیمایان معمولاً روی سیم شل حرکات خود را انجام می‌دادند و گاهی با یک چتر تعادل خود را حفظ می کردند.

'''حرکات پرشی '''(حرکات پرشی<ref>leaping acts</ref>). [[ترامپولین]]<ref>trampoline act</ref> حرکت آکروباتیکی است که در آن اجراکننده روی تشکی فنری جست‌وخیز می‌کند، در هوا پشتک و وارو می‌زند، و با هر پرشی بالاتر می‌رود. وسایل کمکی دیگر عبارت‌اند از تختۀ پرش یا تختۀ الاکلنگی و تاب روسی. به کمک این وسایل، آکروبات‌ها اغلب ستونی چهارنفره تشکیل می‌دهند و در حین پرش‌ها، پشتک و وارو می‌زنند.

'''[[بندبازی]]'''. معمولاً پرهیجان‌ترین برنامۀ سیرک است. بندبازها حرکات خود را در ارتفاع زیاد انجام می‌دهند و از آن‌جا که یک لغزش جزئی ممکن است به مرگ منجر شود، تور محافظی در زیر تاب‌ها می‌بندند. تاب می‌خورند و خود را پرتاب می‌کنند و میان زمین و آسمان می‌چرخند تا به تاب دیگر برسند و یارشان، که معمولاً وارونه از زانوان خود به آن آویخته است، دست‌شان را بگیرد. نخستین بندبازی که تماشاگران را تحت تأثیر تهور خود قرار داد ژول لئوتار<ref>Jules Léotard</ref> فرانسوی ( ـ۱۸۷۰م) بود. و بعد از او خانواده‌های کلارک<ref>Clarkes</ref>، کُنچلّو<ref>Concellos</ref>، و کودونا<ref>Codonas</ref> که بین تاب‌ها سه‌بار در هوا دور خود می‌چرخیدند.

'''حرکت‌های دیگر'''. انواع دیگری از حرکات آکروباتیک را روی نردبان، روی توپی که با پا مهار می‌شود، و روی دوچرخه‌ انجام می‌دهند. پشتک‌زنان<ref>tumblers</ref> نیز که در جا پشتک و وارو می‌زنند آکروبات‌باز محسوب می‌شوند و پشتک‌زنی از حرکات دلقک‌هاست.