برج نقارهخانه (ری): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042163915.jpg|جایگزین=وضعیت کنونی برج|بندانگشتی|وضعیت کنونی برج]] | {{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5 | ||
برج- مقبرهای در شمال شهرستان ری و در غرب آبادی امینآباد، روی کوه طبرک یا تپه گبری، متعلق به دورۀ آل بویه. در رابطه با زمان ساخت این مقبره که در گذشتۀ نه چندان دور به | | نام = برج نقارهخانه | ||
| نام لاتین = | |||
| نامهای دیگر =برج گبر کهنه | |||
| کشور = ایران | |||
|استان =تهران | |||
| موقعیت = شمال شهرستان ری و در غرب آبادی امینآباد، روی کوه طبرک یا تپه گبری | |||
| کاربري =فرهنگی | |||
| مشخصات معماری =کثیرالاضلاع هشتضلعی با ارتفاع حدود 4.5 متر | |||
| سازنده = | |||
| زمان ساخت =دورۀ آل بویه | |||
}}[[پرونده:2042163915.jpg|جایگزین=وضعیت کنونی برج|بندانگشتی|وضعیت کنونی برج]] | |||
برج- مقبرهای در شمال شهرستان ری و در غرب آبادی امینآباد، روی کوه طبرک یا تپه گبری، متعلق به دورۀ آل بویه. در رابطه با زمان ساخت این مقبره که در گذشتۀ نه چندان دور به «برج گبر کهنه» معروف بوده، سند با ارزشی در کتاب سیاستنامۀ خواجه نظامالملک موجود است: «در شهر ری، به روزگار فخرالدوله که صاحب بن عباد وزیر او بود، گبری بود توانگر که او را بزرجومیه [به احتمال تغییریافتۀ شکل معرب بزرگ امید] گفتندی و بر کوه طبرک ستودانی کرد از جهة خویش و امروز برجای است و اکنون آن را دیدۀ سپاهسالاران خوانند و بر بالای گنبد فخرالدله نهاده است و بسیار رنج و زر هزینه کرد بزرجومیه تا آن ستودان به دو پوشش بر سر آن کوه تمام کرد.» بر اساس قول خواجه نظامالملک بنا همچنان که در صدر مقاله گفته شد مربوط به دورۀ آل بویه است؛ همچنین برج دارای گنبد دوپوش بوده و طبق الگوی استودانهای زمان ساسانی ساخته شده است. | |||
این برج تا دورۀ قاجار پابرجا بوده اما امروزه تنها بقایای آن برجا مانده است. در محوطۀ تپهای که برج نقارهخانه بر فرازش بنا شده، خرابههای برج دیگری نیز به نام برج امیر اینانج (مربوط به دورۀ سلجوقیان) به چشم میخورد که کل مجموعه در سال ۱۳۱۳ش به ثبت آثار ملی رسیده ولی حالا محل تجمع معتادان و کارتنخوابها شده است. | این برج تا دورۀ قاجار پابرجا بوده اما امروزه تنها بقایای آن برجا مانده است. در محوطۀ تپهای که برج نقارهخانه بر فرازش بنا شده، خرابههای برج دیگری نیز به نام برج امیر اینانج (مربوط به دورۀ سلجوقیان) به چشم میخورد که کل مجموعه در سال ۱۳۱۳ش به ثبت آثار ملی رسیده ولی حالا محل تجمع معتادان و کارتنخوابها شده است. | ||