ادوارد چهارم (۱۴۴۳ـ۱۴۸۳م): تفاوت میان نسخه‌ها

}}پادشاه انگلستان در سال‌های۱۴۶۱ تا ۱۴۷۰م و ۱۴۷۱م. پسر ریچارد دوک یورک<ref>Richard Duke of York  

 

</ref> بود و در جنگ گل‌ها<ref>Wars of the Roses </ref> جانشین هنری چهارم شد و پس از بروز اختلاف با مشاورش ریچارد نویل<ref>Richard Neville </ref>، ارلِ واریک<ref>Earl of Warwick </ref> برای مدتی تاج‌وتخت خود را به هنری واگذار کرد. ادوارد چهارم جنگجویی چیره‌دست و طراح نظامی زیرکی بود که در نبرد‌های مورتیمرز کراس<ref>Mortimer's Cross </ref> و تاوتون<ref>Towton </ref> (۱۴۶۱م)، امپینگم<ref>Empingham </ref> (۱۴۷۰م)، و بارنت<ref>Barnet </ref> و تیوکسبری<ref>Tewkesbury </ref> (۱۴۷۱م) به پیروزی دست یافت. پس از ادوارد چهارم، پسرش ادوارد پنجم به پادشاهی رسید. ادوارد تا پیش از نشستن به تخت سلطنت، ارلِ مارچ<ref>Earl of March </ref> لقب داشت. پس از مرگ پدرش در ۱۴۶۱م لندن را اشغال کرد و شورایی از نجبا او را به‌جای هنری ششم پادشاه اعلام کردند. موقعیت ادوارد با پیروزی بر لنکستری‌ها<ref>Lancastrians</ref> در تاوتون (۱۴۶۱م) و دستگیری هنری مستحکم شد. با وجود این، ادوارد چهارم به‌علت مشاجره با واریک، مقتدرترین هوادارش، برای مدت کوتاهی از سلطنت برکنار شد و هنری ششم به‌جای او نشست، اما پس از چندی با پیروزی در نبردهای بارنت و تیوکسبری توانست تاج‌و‌تخت را بازپس بگیرد.

[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:بریتانیا]]