استادی ممتاز دانشگاه تهران، تاریخچه: تفاوت میان نسخه‌ها

اُستادی مُمتاز دانشگاه تهران، تاریخچۀ <br>قانونی که در زمان ریاست جهان‌شاه صالح در [[دانشگاه تهران]] تصویب شد و عنوان استادی ممتاز را برای اعضای هیئت علمی دانشکده‌ها تعیین کرد. به موجب این قانون، هر دانشکده، با توجه به ضوابطی تعیین‌شده، می‌توانست اعضای بازنشستۀ علمی خود را برای دریافت این عنوان به شورای دانشگاه معرفی کند. نحوۀ اهدای این عنوان، که با تغییر رؤسای دانشگاه تهران دگرگونی‌هایی داشته است، به این ترتیب بود که استاد معرفی‌شده علاوه بر پیش‌کسوت‌بودن، در رشتۀ تحصیلی خود می‌باید صاحب مطالعات وسیع و تألیفات متعددی بوده باشد. در دورۀ ریاست [[رضا، فضل الله (رشت ۱۲۹۴ش)|فضل‌الله رضا]]، عده‌ای از استادان مشمول این عنوان شدند و تا زمان انتصاب علی‌نقی عالیخانی به ریاست دانشگاه، این امتیاز با پیشنهاد دانشکده‌ها و با تصویب هیئت‌مدیره، در شرایطی ساده و به‌صورت حکم به استادان شایسته داده می‌شد. نحوۀ اهدای این عنوان و مراحل تشریفاتی آن، در دورۀ ریاست عالیخانی، به این صورت تصویب شد که پس از تشخیص صلاحیت از طرف دانشکده، استاد مورد نظر به شورای دانشگاه معرفی، و طی مراسم و تشریفات خاصی منشور استادی ممتاز به استاد تعیین‌شده اهدا می‌شد. این مقررات با انتصاب هوشنگ نهاوندی تغییر کرد و طبق مقررات جدید، شورای دانشکده در مرحلۀ اول صلاحیت و استحقاق دریافت درجۀ ممتازی را تأیید می‌کرد و با طرح آن در شورای دانشگاه، و در صورت تصویب آن از طرف این شورا، استاد معرفی‌شده استاد ممتاز شناخته می‌شد. <br><!--11241100-->