فقیهه سلطانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بازیگر ایرانی سینما، تلویزیون و تئاتر. او دارای مدرک کارشناسی ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. فعالیت هنری را با حضور در کلاس‌های بازیگری [[گلاب آدینه]] در سال 1371 آغاز کرد. پایان‌نامه‌ی تحصیلی او بازی در نمایش سلطان مار (نوشته‌ی [[بهرام بیضایی (تهران ۱۳۱۷ش)|بهرام بیضایی]]) بود. وی همچنین در نمایش پستوخانه (نوشته‌ی [[حمید امجد]]) نیز ایفای نقش کرده است. سلطانی با بی‌بی‌یون به کارگردانی [[حسین پناهی (کهگیلویه ۱۳۳۵ـ تهران ۱۳۸۳ش)|حسین پناهی]] (1374) بازیگری در مجموعه‌های تلویزیونی را آزمود و پس از آن در مجموعه‌هایی چون سایه‌ها (غلامرضا رمضانی- 1375) و زخم (مسعود آب‌پرور- 1393) به بازی پرداخت. او نخستین بار در سال ۱۳۷۵ به دعوت یدالله صمدی در فیلم معجزه‌ی خنده در کنار [[مهدی هاشمی]] مقابل دوربین سینما قرار گرفت. جلال امیدیان، بازیکن و مربی فوتبال، همسر اوست. سلطانی در بیست و یکمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر (1381) با ۳ فیلم پرکارترین بازیگر بوده است.

''آغوش‌های خالی'' (وحید نیکخواه آزاد- ۱۳۷۸)؛ ''میهمانی از بهشت'' (عبدالله باکیده- ۱۳۷۹)؛ ''پدر خاک'' (نادر کجوری- ۱۳۸۰)؛ ''بوی گل‌های وحشی'' (حسینعلی لیالستانی- ۱۳۸۴)؛ ''روز رفتن'' (جواد افشار- ۱۳۸۵)؛ ''قطار آن شب'' (حمیدرضا حافظی- ۱۳۸۶)؛ ''نشانی'' (رامبد جوان- ۱۳۸۷)؛ ''تبریز در مه'' (محمدرضا ورزی- ۱۳۸۹)؛ ''مهمانان ویژه'' (جواد رضویان- ۱۳۹۱).

''معجزه‌ی خنده'' (یدالله صمدی- ۱۳۷۵)؛ ''عینک دودی'' (محمدحسین لطیفی- ۱۳۷۸)؛ نغمه (ابوالقاسم طالبی- ۱۳۸۰)؛ ''صورتی'' (فریدون جیرانی- ۱۳۸۱)؛ ''دوشیزه'' (محمد درمنش- ۱۳۸۱)؛ ''جدا افتاده'' (داوود موثقی- ۱۳۸۳)؛ ''شب شیشه‌ای'' (حسین شهابی- ۱۳۸۹)؛ ''این‌جا آسمان همیشه بارانی است'' (مهدی گلستانه-  ۱۳۹۲)؛ ''جاودانگی'' (مهدی فرد قادری- ۱۳۹۴).