استیون پینکر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|گروه مقاله =روانشناسی و روانپزشکی | |گروه مقاله =روانشناسی و روانپزشکی | ||
}}[[پرونده:Pinker.jpg|بندانگشتی|استیون پینکر]] | }}[[پرونده:Pinker.jpg|بندانگشتی|استیون پینکر]] | ||
استیون پینکر ( | استیون پینکر (1954م - ) (Steven Pinker) | ||
( | (نام کامل: استیون آرتور پینکر<ref>Steven Arthur Pinker</ref>) روانشناس شناختی<ref>cognitive psychologist</ref> و زبانشناس<ref>linguist</ref> کانادایی-امریکایی. او استاد دپارتمان روانشناسی<ref>Department of Psychology </ref> [[دانشگاه هاروارد]]<ref>Harvard University</ref> است و به دلیل حمایت از روانشناسی تکاملی<ref>evolutionary psychology</ref> و نظریۀ محاسباتی ذهن<ref>computational theory of mind</ref> شناخته شده است. تخصصهای دانشگاهی پینکر شناخت بصری<ref>visual cognition</ref> و روانشناسی زبان<ref>psycholinguistics</ref> است. مباحث آزمایشی وی شامل مباحث زیر است: تصویر ذهنی<ref>mental imagery</ref>، تشخیص شکل<ref>shape recognition</ref>، توجه بصری<ref>visual attention</ref>، رشد زبان کودکان<ref>children's language development</ref>، پدیدههای منظم و نامنظم در زبان، مبادی عصبی کلمات<ref>the neural bases of words </ref> و [[دستور زبان]]<ref>grammar</ref>، و نیز روانشناسی همکاری و ارتباطات<ref>psychology of cooperation and communication</ref>. | ||
او دو کتاب تخصصی در خصوص فراگیری زبان نوشته و در آن ها یک نظریۀ کلی را در این زمینه ارائه داده است. پینکر چند کتاب نیز برای مخاطب عام در همین حوزه نوشته، که از آن جمله است: ''غریزۀ زبان''<ref>The Language Instinct </ref> (1994)؛ ''ذهن چگونه کار میکند''<ref>How the Mind Works</ref> (1997)؛ ''واژگان و قواعد''<ref>Words and Rules</ref> (2000)؛ ''لوح سفید''<ref>The Blank Slate </ref> (2002)؛ ''جنس اندیشه''<ref>The Stuff of Thought </ref> (2007)؛ و فرشتگان نیکوتر سرشت ما<ref>''The Better Angels of Our Nature''</ref> (2011)؛ سبک نگارش<ref>''The Sense of Style'' </ref> (2014)؛ و آخرین کتابش ''اکنون روشنگری''<ref>''Enlightenment Now''</ref> (2018)، که در آن ادعا میکند وضعیت امروز جهان بهتر از همیشه است. او برای اثبات ادعایش، آمار و ارقامهای زیادی ارائه میدهد. او نیز همچون افرادی مانند مت ریدلی<ref>Matt Ridley</ref>، به پیشرفت علم، فناوری و آیندۀ انسان خوشبین است و از جمله کسانی است که معتقدند آینده بهتر از گذشته خواهد بود. | او دو کتاب تخصصی در خصوص فراگیری زبان نوشته و در آن ها یک نظریۀ کلی را در این زمینه ارائه داده است. پینکر چند کتاب نیز برای مخاطب عام در همین حوزه نوشته، که از آن جمله است: ''غریزۀ زبان''<ref>The Language Instinct </ref> (1994)؛ ''ذهن چگونه کار میکند''<ref>How the Mind Works</ref> (1997)؛ ''واژگان و قواعد''<ref>Words and Rules</ref> (2000)؛ ''لوح سفید''<ref>The Blank Slate </ref> (2002)؛ ''جنس اندیشه''<ref>The Stuff of Thought </ref> (2007)؛ و فرشتگان نیکوتر سرشت ما<ref>''The Better Angels of Our Nature''</ref> (2011)؛ سبک نگارش<ref>''The Sense of Style'' </ref> (2014)؛ و آخرین کتابش ''اکنون روشنگری''<ref>''Enlightenment Now''</ref> (2018)، که در آن ادعا میکند وضعیت امروز جهان بهتر از همیشه است. او برای اثبات ادعایش، آمار و ارقامهای زیادی ارائه میدهد. او نیز همچون افرادی مانند مت ریدلی<ref>Matt Ridley</ref>، به پیشرفت علم، فناوری و آیندۀ انسان خوشبین است و از جمله کسانی است که معتقدند آینده بهتر از گذشته خواهد بود. | ||
مجله تایم<ref>''Time'' Magazine</ref>، پینکر را به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد برتر تأثیرگذار جهان در سال ۲۰۰۴ شناخت. تحقیقاتش در حوزه روانشناسی شناختی<ref>cognitive psychology</ref>، برندۀ جایزۀ شغل اولیه<ref>Early Career Award</ref> در سال ۱۹۸۴ و جایزۀ بوید مک کندلس<ref>Boyd McCandless Award </ref> در ۱۹۸۶ از انجمن روانشناسان امریکا<ref>American Psychological Association</ref> شد. او همچنین برندۀ جوایزی همچون جایزۀ پروژه ترولند<ref>Troland Research Award </ref> (۱۹۹۳) از انجمن آکادمی ملی علوم<ref>National Academy of Sciences</ref>، جایزۀ هنری دال<ref>Henry Dale Prize </ref> (۲۰۰۴) از مؤسسه رویال بریتانیای کبیر<ref>Royal Institution of Great Britain</ref>، و جایزۀ جورج میلر<ref>George Miller Prize</ref> (۲۰۱۰) از انجمن علوم اعصاب شناختی <ref>Cognitive Neuroscience Society</ref> شد. استیون پینکر از دانشگاههای مختلف نیز دکترای افتخاری دریافت کرده است. او در ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳، دو بار به مرحلۀ فینالِ کسب جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize </ref> راه یافت. | مجله تایم<ref>''Time'' Magazine</ref>، پینکر را به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد برتر تأثیرگذار جهان در سال ۲۰۰۴ شناخت. تحقیقاتش در حوزه روانشناسی شناختی<ref>cognitive psychology</ref>، برندۀ جایزۀ شغل اولیه<ref>Early Career Award</ref> در سال ۱۹۸۴ و جایزۀ بوید مک کندلس<ref>Boyd McCandless Award </ref> در ۱۹۸۶ از انجمن روانشناسان امریکا<ref>American Psychological Association</ref> شد. او همچنین برندۀ جوایزی همچون جایزۀ پروژه ترولند<ref>Troland Research Award </ref> (۱۹۹۳) از انجمن آکادمی ملی علوم<ref>National Academy of Sciences</ref>، جایزۀ هنری دال<ref>Henry Dale Prize </ref> (۲۰۰۴) از مؤسسه رویال بریتانیای کبیر<ref>Royal Institution of Great Britain</ref>، و جایزۀ [[جورج میلر]]<ref>George Miller Prize</ref> (۲۰۱۰) از انجمن علوم اعصاب شناختی <ref>Cognitive Neuroscience Society</ref> شد. استیون پینکر از دانشگاههای مختلف نیز دکترای افتخاری دریافت کرده است. او در ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳، دو بار به مرحلۀ فینالِ کسب جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize </ref> راه یافت. | ||
----<br /><references /> | ----<br /><references /> | ||