جلیلی، ابوالفضل (ساوه ۱۳۳۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابوالفضل جلیلی (ساوه ۱۳۳۶ش- )<br> | ابوالفضل جلیلی (ساوه ۱۳۳۶ش- )<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:16078900- 2.jpg|جایگزین=ابوالفضل جلیلی|بندانگشتی|ابوالفضل جلیلی]]<p>کارگردان سینمای ایران. فیلم‌هایش غالباً ساده و بدون پرداخت دقیق بصری‌اند، دکوپاژ مشخصی ندارند و معمولاً براساس یک طرح کلی سر و شکل می‌گیرند. او تحصیلاتش را در رشتۀ کارگردانی و بازیگری در [[دانشکده هنرهای دراماتیک|دانشکدۀ هنرهای دراماتیک]] (۱۳۵۵) ناتمام رها کرد، اما پیش از آن در سینمای آزاد ایران (۱۳۵۲) چند فیلم کوتاه ۸ میلی‌متری ساخته بود. برخی از فیلم‌های سینمایی اوست: ''میلاد'' (۱۳۶۲)، ''بهار'' (۱۳۶۴)، ''گال'' (۱۳۶۵)،'' رقص خاک'' (۱۳۷۰)، ''دُت، یعنی دختر'' (۱۳۷۲)، ''یک داستان واقعی'' (۱۳۷۴)، ''دان'' (۱۳۷۶)، ''دلبران'' (۱۳۷۹)، ''ابجد'' (۱۳۸۲)، و ''حافظ'' (۱۳۸۵). نوع فیلم‌سازی جلیلی در مدت یک دهه، توجه داوران جشنواره‌های اروپایی را به خود جلب کرد و بسیاری از فیلم‌های او موفق به دریافت جایزه شدند. جایزۀ نقره‌ای بهترین فیلم‌نامه برای ''گال'' از جشنوارۀ فیلم‌های تلویزیونی فیپا ـ کن (۱۳۶۷)، جایزۀ جشنوارۀ ونیز و جشنوارۀ نانت برای ''دُت، یعنی دختر'' (۱۳۷۴) و جایزۀ جشنوارۀ نانت برای ''یک داستان واقعی'' (۱۳۷۵) تعدادی از جوایزی است که به فیلم‌های جلیلی تعلق گرفته است.</p> | }}[[پرونده:16078900-1.jpg|بندانگشتی|ابوالفضل جلیلی ]] | ||
[[پرونده:16078900- 2.jpg|جایگزین=ابوالفضل جلیلی|بندانگشتی|ابوالفضل جلیلی]]<p>کارگردان سینمای ایران. فیلم‌هایش غالباً ساده و بدون پرداخت دقیق بصری‌اند، دکوپاژ مشخصی ندارند و معمولاً براساس یک طرح کلی سر و شکل می‌گیرند. او تحصیلاتش را در رشتۀ کارگردانی و بازیگری در [[دانشکده هنرهای دراماتیک|دانشکدۀ هنرهای دراماتیک]] (۱۳۵۵) ناتمام رها کرد، اما پیش از آن در سینمای آزاد ایران (۱۳۵۲) چند فیلم کوتاه ۸ میلی‌متری ساخته بود. برخی از فیلم‌های سینمایی اوست: ''میلاد'' (۱۳۶۲)، ''بهار'' (۱۳۶۴)، ''گال'' (۱۳۶۵)،'' رقص خاک'' (۱۳۷۰)، ''دُت، یعنی دختر'' (۱۳۷۲)، ''یک داستان واقعی'' (۱۳۷۴)، ''دان'' (۱۳۷۶)، ''دلبران'' (۱۳۷۹)، ''ابجد'' (۱۳۸۲)، و ''حافظ'' (۱۳۸۵). نوع فیلم‌سازی جلیلی در مدت یک دهه، توجه داوران جشنواره‌های اروپایی را به خود جلب کرد و بسیاری از فیلم‌های او موفق به دریافت جایزه شدند. جایزۀ نقره‌ای بهترین فیلم‌نامه برای ''گال'' از جشنوارۀ فیلم‌های تلویزیونی فیپا ـ کن (۱۳۶۷)، جایزۀ جشنوارۀ ونیز و جشنوارۀ نانت برای ''دُت، یعنی دختر'' (۱۳۷۴) و جایزۀ جشنوارۀ نانت برای ''یک داستان واقعی'' (۱۳۷۵) تعدادی از جوایزی است که به فیلم‌های جلیلی تعلق گرفته است.</p> | |||
<br><!--16078900--> | <br><!--16078900--> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | [[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | ||