سبک هندی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
از دورههای شعر فارسی. در تاریخ شعر فارسی دری به مجموعه خصوصیاتی اطلاق میشود که در شعر اکثر شاعران فارسیزبان [[ایران]] و [[هند]] و [[آسیای صغیر]] ([[ارمنستان]] و [[ترکیه|ترکیۀ]] کنونی) از اوایل قرن دهم تا اواسط قرن دوازدهم هجری (تقريباً همزمان با دوران حکومت [[صفویه]]) رواج داشته است. ریشۀ بسیاری از خصوصیات این سبک را در شعر بعضی از شاعران قرن هشتم و نهم، از جمله [[بابا فغانی|بابا فغانی شیرازی]] میتوان یافت. بهتدریج این ویژگیها تحول یافت و در قرن یازدهم و دوازدهم، بهخصوص در شعر شاعران فارسیزبانی که در هند میزیستند، به شکل افراطی درآمد که نتیجۀ طبیعی رشد شعر فارسی در محیط هندوستان و فضایی جدا از فضای اصلی آن بود. | از دورههای شعر فارسی. در تاریخ شعر فارسی دری به مجموعه خصوصیاتی اطلاق میشود که در شعر اکثر شاعران فارسیزبان [[ایران]] و [[هند]] و [[آسیای صغیر]] ([[ارمنستان]] و [[ترکیه|ترکیۀ]] کنونی) از اوایل قرن دهم تا اواسط قرن دوازدهم هجری (تقريباً همزمان با دوران حکومت [[صفویه]]) رواج داشته است. ریشۀ بسیاری از خصوصیات این سبک را در شعر بعضی از شاعران قرن هشتم و نهم، از جمله [[بابا فغانی|بابا فغانی شیرازی]] میتوان یافت. بهتدریج این ویژگیها تحول یافت و در قرن یازدهم و دوازدهم، بهخصوص در شعر شاعران فارسیزبانی که در هند میزیستند، به شکل افراطی درآمد که نتیجۀ طبیعی رشد شعر فارسی در محیط هندوستان و فضایی جدا از فضای اصلی آن بود. | ||
معروفترین شاعران سبک هندی در مراحل آغازی عبارتند از: | معروفترین شاعران سبک هندی در مراحل آغازی عبارتند از: [[بابا فغانی|بابا فغانی شیرازی]] و [[نظیری نیشابوری، محمدحسین ( ـ۱۰۲۱/۱۰۲۳ق)|نظیری نیشابوری]] و در مراحل بعد [[عرفی شیرازی، محمد (شیراز ۹۶۳ـ لاهور ۹۹۹ق)|عرفی شیرازی]]، [[طالب آملی، محمد (ح ۹۸۷ـ۱۰۳۵ق)|طالب آملی]]، [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب تبریزی]]، [[کلیم کاشانی، ابوطالب ( ـ کشمیر ۱۰۶۱ق)|کلیم کاشانی]] و [[بیدل دهلوی، عبدالقادر (عظیم آباد ۱۰۵۴ـ دهلی ۱۱۳۳ق)|بیدل دهلوی]]. سبک هندی بهتدريج بر اثر مبالغه و افراط شاعران، به انحطاط گرایید و باعث رکود و تنزل شعر فارسی شد. در اواخر قرن دوازدهم، [[نهضت بازگشت ادبی]]، به عنوان عکسالعملی برای تجدید حیات شعر فارسی به وجود آمد. اما نفوذ سبک هندی در شعر فارسی رایج در هند و پاکستان و تاجیکستان و افغانستان تا دوران اخیر ادامه یافته است. | ||