سینمای ایران، موج نو: تفاوت میان نسخه‌ها

موج نو سینمای ایران<br><p>حرکتی سازنده در عرصۀ سینمای ایران که از سال 1343 با فیلم ''[[خشت و آینه]]'' ([[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]]) و بعدتر از سال ۱۳۴۸ش در تاریخ سینمای ایران پدید آمد. [[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|مسعود کیمیایی]]، [[داریوش مهرجویی]]، [[حاتمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]] و [[تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش)|ناصر تقوایی]] به‌ترتیب با ساختن فیلم‌های ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]''، ''[[گاو (سینما)|گاو]]''، ''[[حسن کچل]]''، و ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' موج نویی ایجاد کردند که فاصله‌گرفتن از بازار فیلم فارسی هدف آن بود. دشواری‌هایی در مسیر این فیلم‌سازان قرار داشت که مهم‌ترین آن‌ها عدم‌حمایت تهیه‌کنندگان قدرتمند از فیلم‌سازان این «موج» بود. بسیاری از فیلم‌های این «موج» از تیغ ممیزی ادارۀ سانسور نیز مصون نبود. سایر فیلم‌سازان «موج نو» [[بیضایی ، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش)|بهرام بیضایی]]، [[نادری ، امیر (آبادان ۱۳۲۴ش)|امیر نادری]]، [[شهید ثالث ، سهراب (تهران ۱۳۲۲ـ۱۳۷۷ش)|سهراب شهیدثالث]]، [[صیاد، پرویز (لاهیجان ۱۳۱۸)|پرویز صیاد]]، [[کیمیاوی ، پرویز (تهران ۱۳۱۸ش)|پرویز کیمیاوی]] و [[هریتاش، خسرو (تهران ۱۳۱۱ـ۱۳۵۹ش)|خسرو هریتاش]] بودند، که در ۱۳۵۲ش از سندیکای هنرمندان فیلم ایرانی جدا شدند و کانون سینماگران پیشرو را تشکیل دادند. هدف اعلام‌شدۀ اعضای این کانون معرفی فرهنگ و خصوصیات ملی و پیشرفت‌های هنری ایرانیان در خارج از مرزهای کشور بود. از سایر فیلم‌های «موج نو» عبارت‌اند از ''[[آقای هالو (فیلم)|آقای هالو]]'' (۱۳۴۹)، ''داش آکل'' (۱۳۵۰)، ''آدمک'' (۱۳۵۰)، ''[[خداحافظ رفیق]]'' (۱۳۵۰)، ''رگبار'' (۱۳۵۱)، ''صادق کرده'' (۱۳۵۱)، ''[[پستچی (فیلم)|پستچی]]'' (۱۳۵۱)، ''[[خواستگاری (فیلم)|خواستگار]]'' (۱۳۵۱)، ''نفرین'' (۱۳۵۲)، ''[[تنگنا]]'' (۱۳۵۲)، ''مغول‌ها'' (۱۳۵۲)، ''غریبه و مه'' (۱۳۵۲)، ''[[یک اتفاق ساده]]'' (۱۳۵۲)، ''[[دایره مینا (فیلم)|دایرۀ مینا]]'' (۱۳۵۳)، ''[[طبیعت بی جان (سینما)|طبیعت بی‌جان]]'' (۱۳۵۳)، ''گوزن‌ها'' (۱۳۵۴)، ''باغ سنگی'' (۱۳۵۴)، ''مرثیه'' (۱۳۵۴)، ''[[غزل (فیلم)|غزل]]'' (۱۳۵۵)، ''ملکوت'' (۱۳۵۷)، ''سوته‌دلان'' (۱۳۵۶)، و ''بن‌بست'' (۱۳۵۷).</p>