اسماعیل کاداره: تفاوت میان نسخه‌ها

<p style="text-align: justify;">نویسنده‌ی آلبانیایی. این رمان‌نویس، شاعر و مقاله‌نویس از شاخص‌ترین چهره‌های فرهنگی اروپا به شمار می‌رود و برنده‌ی جوایز متعددی در داخل و خارج از خاک این قاره شده است. از جمله: جایزه‌ی پریکس موندیال چینو دل دوکا<ref> Prix mondial Cino Del Duca</ref> که با مبلغ حدوداً دویست هزار دلاری خود، در فهرست گران‌ترین جوایز ادبی بعد از نوبل در مرتبه‌ی دوم قرار می‌گیرد، جایزه‌ هردر<ref>Herder Prize</ref>، جایزه‌ی بوکر<ref>Man Booker International Prize</ref> و جایزه‌ی اورشلیم<ref> Jerusalem Prize</ref>.</p> <p style="text-align: justify;">در جیروکاستر<ref> Gjirokastër</ref>، شهری در جنوب [[آلبانی]] متولد شد. پدرش کارمند اداره‌ی پست و مادرش خانه‌دار بود. اسماعیل در دانشگاه تیرانا<ref> University of Tirana</ref> ادبیات خواند و دو سال پس از اتمام این دوره، تحصیلش را در انستیتو ادبیات ماکسیم گورکی<ref>Maxim Gorky Literature Institute</ref> در مسکو ادامه داد. اولین رمانش را در همین دوره نوشت اما به دلیل محتوای ضد کمونیستی کتاب، آن را تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی منتشر نکرد. اولین رمان چاپ شده‌اش ژنرال ارتش مرده<ref>(The General of the Dead Army (Albanian: Gjenerali i ushtrisë së vdekur</ref> (1963) مورد توجه منتقدان آلبانی قرار نگرفت اما مقدمات شهرتش در اروپا را فراهم آورد. رمان دومش به محض انتشار توقیف شد و در سال 1975، به دنبال انتشار شعری با محتوای سیاسی، برای سه سال از چاپ کردن هر نوع نوشته‌ای منع شد.</p> <p style="text-align: justify;">یکی از معروف‌ترین آثار کاداره [[زمستان_سخت|زمستان_سخت]] نام دارد و تصویری باشکوه و رشک‌برانگیز از دورانی از تاریخ آلبانی را روایت می‌کند که در آن طرفداران اتحاد با شوروی و مخالفان اتحاد با آن کشور با هم درگیر می‌شوند. داستان، دورۀ زمانی حکومت [[انور_خوجه|انور_خوجه]] در آلبانی و [[نیکیتا_خروشچف|خروشچف]] در شوروی را دربرمی‌گیرد. کاداره در روایتی آمیخته به افسانه‌های عامیانۀ مردم [[بالکان|بالکان]] نشان می‌دهد که چگونه روابط همه‌جانبۀ آلبانی و روسیه به‌هم خورد و بدین‌سان آلبانی به چین روآورد. این رمان انتقادات فراوانی را علیه نویسنده برانگیخت، اما سرانجام با دخالت انور خوجه، که نسبت به کاداره نظری مثبت داشت، انتقادات فروکش کرد.</p> <p style="text-align: justify;">با این وجود، سخت‌گیری مقامات آلبانی بر کاداره روز به روز بیشتر می‌شد و پس از توقیف دو رمان دیگرش، وی در نهایت در سال 1990 به فرانسه پناهنده شد. دو سال بعد، عضویت مادام‌العمر آکادمی فرانسه<ref> Academy of Moral and Political Sciences</ref> به این نویسنده تعلق گرفت. با وجود فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، مضمون عمده‌ی آثار وی همچنان نقد قدرت‌های تمامیت‌خواه و توصیف وضعیت مردم تحت حاکمیت مستبدان بوده است. همسر وی، هلنا کاداره<ref> Helena Kadare</ref>، رمان‌نویس است.</p> <p style="text-align: justify;"></p> <p style="text-align: justify;">آثار متعددی از کاداره به فراسی برگردانده شده‌اند. از جمله:</p>