فرزاد موتمن: تفاوت میان نسخه‌ها

کارگردان و مدرس ایرانی سینما. به خاطر شغل پدرش دوران كودكی و نوجوانی را در مناطق نفت‌خیز جنوب گذارند. بعد از اتمام تحصیلات متوسطه، برای ادامه‌ی تحصیل به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت و تحصیلاتش را در رشته‌ی سینما در سال 1979م نیمه‌تمام رها كرد و به ایران بازگشت. پس از آن به عكاسی و فیلم‌برداری پرداخت و مستندسازی را نیز تجربه كرد. در سال 1377 به عنوان دستیار کارگردان با ضیا‌ءالدین دری در ساخت فیلم سینمایی لژیون همکاری کرد. او از سال 1378 به ساخت فیلم‌های سینمایی پرداخته و در كنار فیلم‌سازی به تدریس تکنیک‌های بازیگری و کارگردانی در دانشگاه سوره و مراکز دیگر نیز مشغول بوده است. فیلم‌های خداحافظی طولانی و آخرین بار کی سحر را دیدی؟ از او به ترتیب در سی و سومین دوره (1393) و سی و چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین کارگردانی و بهترین فیلم بوده‌اند. دومین فیلم سینمایی موتمن (شب‌های روشن) که اقتباسی از داستان کوتاهی از داستایوسکی با همین عنوان است (نوشته‌ی سعید عقیقی) با وجود واکنش ابتدایی منتقدین، پس از اکران عمومی و استقبال تماشاگران، در مطبوعات و بین منتقدان تبدیل به یک فیلمی پرطرفدار شد. فیلم‌های بعدی او، جز پوپک و مش ماشاالله که اثری کمدی است، غالبا به عنوان آثاری مستقل و جدا از بدنه‌ی سینمای تجاری، مورد توجه و استقبال منتقدان بوده‌اند. آخرین فیلم او نیز که اثری کمدی است (با عنوان چشم و گوش بسته) هنوز نمایش داده نشده.

[[رده:سینما]]

[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]]