پرش به محتوا

لوکوربوزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


لوکورْبوزیِه (۱۸۸۷ـ۱۹۶۵)(Le Corbusier)<br /> [[File:37117700.jpg|thumb|کلیسای رونشان، نوتردام فرانسه]]
لوکورْبوزیِه (۱۸۸۷ـ۱۹۶۵)(Le Corbusier)<br /> {{جعبه زندگینامه
 
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =لوکوربوزیه
|عنوان =لوکوربوزیه
|نام =Le Corbusier
|نام =Le Corbusier
خط ۲۹: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}(نام اصلی: شارل ادوئار ژانره<ref>Charle Edouard Jeanneret
}}[[File:37117700.jpg|thumb|کلیسای رونشان، نوتردام فرانسه]](نام اصلی: شارل ادوئار ژانره<ref>Charle Edouard Jeanneret
</ref>) معمار فرانسوی، زادۀ سوئیس. از نمایندگان پرنفوذ و تأثیرگذار جنبش مدرن<ref>Modern Movement  
</ref>) معمار فرانسوی، زادۀ سوئیس. از نمایندگان پرنفوذ و تأثیرگذار جنبش مدرن<ref>Modern Movement  
</ref>، و از نوآورترین معماران قرن ۲۰ بود. شیوۀ کارکردگرایی<ref>Functionalism</ref> شاخصش نخستین‌بار در طراحی‌های شهری پیشنهادی‌اش در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ تجلّی یافت؛ در این طراحی‌ها به دفاع از «باغْ‌شهرهای عمودی<ref> vertical garden cities </ref>» با منطقه‌بندی<ref>zoning </ref> نواحی زندگی و کار، و تفکیک مسیرهای عبور و مرور، به‌منزلۀ راه‌حل‌هایی برای توسعه و بی‌نظمی شهری پرداخت. از دهۀ ۱۹۴۰ شماری از طرح‌هایش برای ویلاهای چندطبقه اجرا شد؛ اونیته دَبیتاسیون<ref>Unité d’Habitation</ref>، مارسی<ref> Marseille </ref> (۱۹۴۷ـ۱۹۵۲)، از برجسته‌ترینِ آن‌هاست، که در آن از سیستم مُدولی<ref>modular system </ref> و واحدهایی با اندازه‌های استاندارد ـ متناسب با اندازه‌های بدن انسان ـ استفاده شده است. ویلاهای سفیدکاری‌شده‌اش را در دهۀ ۱۹۲۰، در شیوۀ کوبیسم<ref>cubism</ref>، و همچون «ماشین‌هایی برای زندگی‌کردن» طراحی کرد، و در آن‌ها با استفاده از پلان آزاد برای فضاهای داخلی، و بهره‌گیری از پیلوت<ref> pilotis </ref> (پایه‌هایی که ساختمان روی آن‌ها سوار بود) و باغچه‌های پشت بام، به حداکثر فضا و نور دست یافت. بعدها با استفاده از نماهای خارجیِ ناتمام و خشن، ازجمله در ساختمان وزارت آموزش<ref>Ministry of Education </ref> در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro </ref> (۱۹۳۶ـ۱۹۴۵)، با همکاری لوسیو کوشتا<ref>Lucio Costa </ref> (۱۹۰۲ـ۱۹۹۸) و اسکار نیما‌یر<ref>Oscar Niemeyer </ref>، به شیوه‌ای گویاتر روآورد (که بشارتی بود بر ظهور بروتالیسم<ref>Brutalism</ref>). نظریه‌های شهرسازی لوکوربوزیه در دورۀ بازسازی پس از جنگ جهانی دوم، بسیار تأثیرگذار بودند. این نظریه‌ها از طریق کارهای شهرسازی سیام<ref> CIAM </ref> اشاعه یافت؛ اگرچه دیدگاه‌هایش در باب منطقه‌بندی شهری، فقط در طرح شبکه‌مانند شهر جدید چندیگر<ref>Chandigarh</ref>، هند (۱۹۵۱ـ۱۹۵۶)، کاملاً به اجرا درآمد. طراحی حجم‌وارش برای کلیسای نوتردام دو اوت دو رونشان<ref> Notre Dame du Haut de Ronchamp </ref> (۱۹۵۰ـ۱۹۵۴)، که بر روی پیش‌پا افتاده‌ترین جزئیات آن نیز کار کرد، نمونه‌ای عالی از کارکردگرایی زیباشناختی است. لوکوربوزیه نخست نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver </ref> بود، لیکن بعدها به مشکلات جوامع صنعتی معاصر توجه یافت. کتاب‌هایش با نام‌های ''رویکرد به معماری''<ref>''Vers une Architecture/ Towards a New Architecture''</ref> (۱۹۲۳)، و''لُو مدولار''<ref>''(Le Modulaire (Le Module''</ref>، در طراحی شهری و طراحی ساختمان در سراسر جهان تأثیرگذار بوده‌اند.
</ref>، و از نوآورترین معماران قرن ۲۰ بود. شیوۀ کارکردگرایی<ref>Functionalism</ref> شاخصش نخستین‌بار در طراحی‌های شهری پیشنهادی‌اش در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ تجلّی یافت؛ در این طراحی‌ها به دفاع از «باغْ‌شهرهای عمودی<ref> vertical garden cities </ref>» با منطقه‌بندی<ref>zoning </ref> نواحی زندگی و کار، و تفکیک مسیرهای عبور و مرور، به‌منزلۀ راه‌حل‌هایی برای توسعه و بی‌نظمی شهری پرداخت. از دهۀ ۱۹۴۰ شماری از طرح‌هایش برای ویلاهای چندطبقه اجرا شد؛ اونیته دَبیتاسیون<ref>Unité d’Habitation</ref>، مارسی<ref> Marseille </ref> (۱۹۴۷ـ۱۹۵۲)، از برجسته‌ترینِ آن‌هاست، که در آن از سیستم مُدولی<ref>modular system </ref> و واحدهایی با اندازه‌های استاندارد ـ متناسب با اندازه‌های بدن انسان ـ استفاده شده است. ویلاهای سفیدکاری‌شده‌اش را در دهۀ ۱۹۲۰، در شیوۀ کوبیسم<ref>cubism</ref>، و همچون «ماشین‌هایی برای زندگی‌کردن» طراحی کرد، و در آن‌ها با استفاده از پلان آزاد برای فضاهای داخلی، و بهره‌گیری از پیلوت<ref> pilotis </ref> (پایه‌هایی که ساختمان روی آن‌ها سوار بود) و باغچه‌های پشت بام، به حداکثر فضا و نور دست یافت. بعدها با استفاده از نماهای خارجیِ ناتمام و خشن، ازجمله در ساختمان وزارت آموزش<ref>Ministry of Education </ref> در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro </ref> (۱۹۳۶ـ۱۹۴۵)، با همکاری لوسیو کوشتا<ref>Lucio Costa </ref> (۱۹۰۲ـ۱۹۹۸) و اسکار نیما‌یر<ref>Oscar Niemeyer </ref>، به شیوه‌ای گویاتر روآورد (که بشارتی بود بر ظهور بروتالیسم<ref>Brutalism</ref>). نظریه‌های شهرسازی لوکوربوزیه در دورۀ بازسازی پس از جنگ جهانی دوم، بسیار تأثیرگذار بودند. این نظریه‌ها از طریق کارهای شهرسازی سیام<ref> CIAM </ref> اشاعه یافت؛ اگرچه دیدگاه‌هایش در باب منطقه‌بندی شهری، فقط در طرح شبکه‌مانند شهر جدید چندیگر<ref>Chandigarh</ref>، هند (۱۹۵۱ـ۱۹۵۶)، کاملاً به اجرا درآمد. طراحی حجم‌وارش برای کلیسای نوتردام دو اوت دو رونشان<ref> Notre Dame du Haut de Ronchamp </ref> (۱۹۵۰ـ۱۹۵۴)، که بر روی پیش‌پا افتاده‌ترین جزئیات آن نیز کار کرد، نمونه‌ای عالی از کارکردگرایی زیباشناختی است. لوکوربوزیه نخست نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver </ref> بود، لیکن بعدها به مشکلات جوامع صنعتی معاصر توجه یافت. کتاب‌هایش با نام‌های ''رویکرد به معماری''<ref>''Vers une Architecture/ Towards a New Architecture''</ref> (۱۹۲۳)، و''لُو مدولار''<ref>''(Le Modulaire (Le Module''</ref>، در طراحی شهری و طراحی ساختمان در سراسر جهان تأثیرگذار بوده‌اند.
سرویراستار، ویراستار
۳۶٬۲۳۵

ویرایش