پرش به محتوا

پاتریشا نیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:




نیل با وجود استعداد و جذابیت درخورش، به یک ستارۀ بزرگ بدل نشد. دلیلش را از یک‌سو باید در هم‌زمانی دورۀ اوج وی با پایان نظام کلاسیک استودیویی هالیوود دانست و از سوی دیگر در متفاوت بودن بیش از حد او برای هالیوود. تا آن‌جا که در واقع کمپانی‌ها نمی‌دانستند با او چه بکنند و چه‌گونه فیلم‌هایی را می‌توان متناسب شخصیت او ساخت. نقش او در ''سرچشمه''، یادآور نقش‌های ستارگان کلاسیکی مثل [[دیویس، بت (۱۹۰۸ـ۱۹۸۹)|بت دیویس]]، [[جوآن کرافورد (۱۹۰۸ـ۱۹۷۷)|جوآن كرافورد]] و [[استانویک، باربرا (۱۹۰۷ـ۱۹۹۰)|باربارا استانویک]]، این مشکل را مجسم می‌کند. در نیمۀ اول فیلم، او نقشی محوری دارد و رابطۀ قدرت با جنسیت به روشنی مطرح می‌شود، ولی در نیمۀ دوم تماشاگر به دنیایی مردانه پا می‌گذارد و شخصیت نیل تا حد زیادی کمرنگ می‌شود. در نیمۀ اول او زنی است که [[گری کوپر (۱۹۰۱ـ۱۹۶۱)|کوپر]] را دوست دارد ولی از باقی دنیای حسابگر و محافظه‌کار پیرامونش بیزار است. در نیمۀ دوم، او که سازش‌کارانه تن به ازدواج با مدیر روزنامه‌ای پرنفوذ داده، مرتب از سوی کوپر که خود را وقف حرفه‌اش کرده، دفع می‌شود و مجبور است تا پایان فیلم برای رسیدن به آمال عاشقانۀ خود صبر کند. بازی نیل در این نقش، بیش از حد و به گونه‌ای خودآگاه، هوشمندانه است و به این ترتیب با مقتضیات ژانر ملودرام هماهنگ نمی‌شود. او خود را به گونه‌ای نامشروط تسلیم نقش نمی‌کرد. در سال‌های بعد، ادامۀ این روند به جای این که باعث شود شخصیت زنی مهاجم و فعال را به خود بگیرد، باعث محدودیت او در نقش‌های زن خوب و خانه‌دار و قابل اعتماد شد. یعنی شخصیت‌هایی که فراست ذاتی او را مهار می‌کردند و به خدمت اهداف تاییدشدۀ قراردادی درمی‌آوردند. تعجبی ندارد که در طول بهترین دورهٔ کاری‌اش ـ از ''چهره‌ای میان جمعیت'' به بعد - بیش‌تر در نقش‌های دوم ظاهر می‌شد و حتی وقتی حضورش اهمیت داشت، حالت نقش دوم گونه‌اش را از دست نمی‌داد (از جمله در ''صبحانه در تیفانی''<ref>''Breakfast at Tiffany's''</ref>، ''هاد'' در نقش زن بردبار و رنج‌کشیده‌ای که با شخصیت مطرود و ناسازگار [[پل نیومن]] رابطه‌ای غریب برقرار می‌کند و در ''در راه خطر''<ref>''In Harm's Way''</ref>). میان کوشش‌های او برای تثبیت مجدد خود، پس از بحران‌های مکرر روحی، بهترین نقشش را در ''جویندۀ شب''<ref>''The Night Digger''</ref> بازی کرد: زنی که یک قاتل روانی جوان را ابتدا نجات می‌دهد و بعد سهواً از بین می‌برد.  
نیل با وجود استعداد و جذابیت درخورش، به یک ستارۀ بزرگ بدل نشد. دلیلش را از یک‌سو باید در هم‌زمانی دورۀ اوج وی با پایان نظام کلاسیک استودیویی هالیوود دانست و از سوی دیگر در متفاوت بودن بیش از حد او برای هالیوود. تا آن‌جا که در واقع کمپانی‌ها نمی‌دانستند با او چه بکنند و چه‌گونه فیلم‌هایی را می‌توان متناسب شخصیت او ساخت. نقش او در ''سرچشمه''، یادآور نقش‌های ستارگان کلاسیکی مثل [[دیویس، بت (۱۹۰۸ـ۱۹۸۹)|بت دیویس]]، [[جوآن کرافورد (۱۹۰۸ـ۱۹۷۷)|جوآن كرافورد]] و [[استانویک، باربرا (۱۹۰۷ـ۱۹۹۰)|باربارا استانویک]]، این مشکل را مجسم می‌کند. در نیمۀ اول فیلم، او نقشی محوری دارد و رابطۀ قدرت با جنسیت به روشنی مطرح می‌شود، ولی در نیمۀ دوم تماشاگر به دنیایی مردانه پا می‌گذارد و شخصیت نیل تا حد زیادی کمرنگ می‌شود. در نیمۀ اول او زنی است که [[گری کوپر (۱۹۰۱ـ۱۹۶۱)|کوپر]] را دوست دارد ولی از باقی دنیای حسابگر و محافظه‌کار پیرامونش بیزار است. در نیمۀ دوم، او که سازش‌کارانه تن به ازدواج با مدیر روزنامه‌ای پرنفوذ داده، مرتب از سوی کوپر که خود را وقف حرفه‌اش کرده، دفع می‌شود و مجبور است تا پایان فیلم برای رسیدن به آمال عاشقانۀ خود صبر کند. بازی نیل در این نقش، بیش از حد و به گونه‌ای خودآگاه، هوشمندانه است و به این ترتیب با مقتضیات ژانر ملودرام هماهنگ نمی‌شود. او خود را به گونه‌ای نامشروط تسلیم نقش نمی‌کرد. در سال‌های بعد، ادامۀ این روند به جای این که باعث شود شخصیت زنی مهاجم و فعال را به خود بگیرد، باعث محدودیت او در نقش‌های زن خوب و خانه‌دار و قابل اعتماد شد. یعنی شخصیت‌هایی که فراست ذاتی او را مهار می‌کردند و به خدمت اهداف تاییدشدۀ قراردادی درمی‌آوردند. تعجبی ندارد که در طول بهترین دورهٔ کاری‌اش ـ از ''چهره‌ای میان جمعیت'' به بعد - بیش‌تر در نقش‌های دوم ظاهر می‌شد و حتی وقتی حضورش اهمیت داشت، حالت نقش دوم گونه‌اش را از دست نمی‌داد (از جمله در ''صبحانه در تیفانی''<ref>''Breakfast at Tiffany's''</ref>، ''هاد'' در نقش زن بردبار و رنج‌کشیده‌ای که با شخصیت مطرود و ناسازگار [[پل نیومن]] رابطه‌ای غریب برقرار می‌کند و در ''در راه خطر''<ref>''In Harm's Way''</ref>). میان کوشش‌های او برای تثبیت مجدد خود، پس از بحران‌های مکرر روحی، بهترین نقشش را در ''جویندۀ شب''<ref>''The Night Digger''</ref> بازی کرد: زنی که یک قاتل روانی جوان را ابتدا نجات می‌دهد و بعد سهواً از بین می‌برد.
 
پاتریشا نیل همچنان که طی سال‌های فعالیتش، در سینما دورۀ پرکار نسبتاً مستمری داشت، در تلویزیون نیز بین از اواسط دهۀ 1950 تا سال‌های ابتدایی دهۀ 1990 در بیش‌تر از 35 فیلم و سریال بازی کرد. 
 
'''فیلم‌شناسی''' (گزیدۀ آثار سینمایی)
----
----


moderation، Moderators، سرویراستار، ویراستار
۵۳٬۱۶۲

ویرایش