اورانش، ژان (۱۹۰۴ـ۱۹۹۲): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = ژان اورانش | |عنوان = ژان اورانش | ||
خط ۳۰: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
اورانش، ژان (۱۹۰۴ـ۱۹۹۲)(Aurenche, Jean) [[پرونده:11604400.jpg|بندانگشتی|ژان اورانش]] | |||
فیلمنامهنویس فرانسوی. در اقتباس از آثار ادبی خبره بود، از جمله ''سرخ و سیاه<ref>The Red and the Black/Le Rouge et le Noir</ref>'' (۱۹۵۴)، اثر [[استندال]]<ref>Stendhal</ref>، ''آسوموار<ref>L’Assommoir</ref>''، اثر [[زولا، امیل (۱۸۴۰ـ۱۹۰۲)|زولا]]<ref>Zola</ref>، که فیلم ژروه<ref>Gervaise</ref> (۱۹۵۶) از روی آن ساخته شد، و ''قمارباز<ref>The Gambler/Le Joueur</ref>'' (۱۹۵۸)، اثر [[داستایوسکی، فیودور (۱۸۲۱ـ۱۸۸۱)|داستایوسکی]]<ref>Dostoevsky</ref>. خود یا با همکاری دیگران فیلمنامۀ ۵۰ فیلم را نوشت که برخی از آنها جزو بهترین آثار سینمای فرانسه برشمرده میشوند. نخستین موفقیت عمدهاش با فیلم ''مهمانخانۀ شمال<ref>Hotel du Nord</ref>'' (۱۹۳۸) بود و از ۱۹۴۳ به بعد بهترین آثارش را با همکاری پیِربوس<ref>Pierre Bost</ref> نوشت. با پیدایش موج نو<ref>New Wave</ref> در دهۀ ۱۹۶۰ شیوۀ کلاسیک فیلمنامهنویسی، که اورانش و بوس بهکار میبردند، قدیمی شد، ولی این دو در دهۀ ۱۹۷۰، بهویژه با ساختن ''ساعتساز سن پل<ref>L’Horloger de St Paul</ref>'' (۱۹۷۴)، اقتباسی از رمان [[سیمنون، ژرژ (۱۹۰۳ـ۱۹۸۹)|ژرژ سیمنون]]<ref>Georges Simenon</ref>، دوباره به دوران اوج خود بازگشتند. | فیلمنامهنویس فرانسوی. در اقتباس از آثار ادبی خبره بود، از جمله ''سرخ و سیاه<ref>The Red and the Black/Le Rouge et le Noir</ref>'' (۱۹۵۴)، اثر [[استندال]]<ref>Stendhal</ref>، ''آسوموار<ref>L’Assommoir</ref>''، اثر [[زولا، امیل (۱۸۴۰ـ۱۹۰۲)|زولا]]<ref>Zola</ref>، که فیلم ژروه<ref>Gervaise</ref> (۱۹۵۶) از روی آن ساخته شد، و ''قمارباز<ref>The Gambler/Le Joueur</ref>'' (۱۹۵۸)، اثر [[داستایوسکی، فیودور (۱۸۲۱ـ۱۸۸۱)|داستایوسکی]]<ref>Dostoevsky</ref>. خود یا با همکاری دیگران فیلمنامۀ ۵۰ فیلم را نوشت که برخی از آنها جزو بهترین آثار سینمای فرانسه برشمرده میشوند. نخستین موفقیت عمدهاش با فیلم ''مهمانخانۀ شمال<ref>Hotel du Nord</ref>'' (۱۹۳۸) بود و از ۱۹۴۳ به بعد بهترین آثارش را با همکاری پیِربوس<ref>Pierre Bost</ref> نوشت. با پیدایش موج نو<ref>New Wave</ref> در دهۀ ۱۹۶۰ شیوۀ کلاسیک فیلمنامهنویسی، که اورانش و بوس بهکار میبردند، قدیمی شد، ولی این دو در دهۀ ۱۹۷۰، بهویژه با ساختن ''ساعتساز سن پل<ref>L’Horloger de St Paul</ref>'' (۱۹۷۴)، اقتباسی از رمان [[سیمنون، ژرژ (۱۹۰۳ـ۱۹۸۹)|ژرژ سیمنون]]<ref>Georges Simenon</ref>، دوباره به دوران اوج خود بازگشتند. |