پرش به محتوا

اشلیمر، یوهان (۱۸۱۹-۱۸۸۱م): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


اِشلیمِر، یوهان (قرن ۱۳ق)(Schleimmer, Johann)<br>
لوئیز شلیمِر، یوهان (رتردام هلند 1818 - تهران 1881م) (Louis Schlimmer, Johan) <br>


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>پزشک هلندی مقیم ایران، معروف به دکتر اشلیمر هلندی (حکیم شِلیمر فِلَمَنْگی). در ۱۸۵۱م پس از دو سال اقامت در [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، از راه [[بغداد]] وارد ایران شد. وی برخلاف سایر معلمین [[دارالفنون]]، خودش به ایران آمده است و پس از چند سال سکونت و طبابت آزاد در ایران، به شهرت رسید و همین شهرت سبب شد که او را پس از دکتر پولاک برای معلمی دارالفنون استخدام نمایند. در طی چند سال اقامت در ایران، به نقاط مختلفی ازجمله [[بلوچستان، ناحیه|بلوچستان]] و [[بندرعباس، شهر|بندرعباس]] سفر کرد و درباره بیماری‌های پیوک، سالک، جذام و آبله مطالعه نمود و در طی این مدت با طب ایرانی و عقاید و زبان فارسی به خوبی آشنا شد. وی در ۱۲۶۷ق گوسالۀ دوسری را در [[رشت، شهر|رشت]] تشریح کرد. در علم بلورسازی نیز تبحر داشت. مهم‌ترین اثر طبی وی ''فرهنگ پزشکی فرانسه ـ فارسی'' اوست که در واقع نوعی دایرة‌المعارف طبی محسوب می‌شود. اصل تألیف این کتاب در ۱۸۷۴ است و آخرین‌بار در ۱۳۴۹ش توسط [[دانشگاه تهران]] به چاپ رسیده است. از دیگر آثار وی می‌توان به کتاب‌های شیمی حیوانی به نام ''سِرّالحکمة'' و امراض پوست به نام ''زینت‌الابدان'' و نیز یک کتاب فارماکو دینامیکی و یک کتاب مفردات پزشکی اشاره نمود. اشلیمر در ۱۸۸۰ درگذشت و محل دفن او را گورستان پروتستان‌های اکبرآباد نوشته‌اند.</p>
}}<p>(معروف به دکتر شلیمر هلندی (حکیم شِلیمر فِلَمَنْگی) پزشک هلندی مقیم ایران در دورۀ پادشاهی [[ناصرالدین شاه قاجار]] (قرن 13ق). او در ۱۸۵۱م پس از دو سال اقامت در [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، از راه [[بغداد]] وارد ایران شد. برخلاف سایر معلمین [[دارالفنون]]، وی خودش به ایران آمده است و پس از چند سال سکونت و طبابت آزاد در ایران، به شهرت رسید و همین شهرت سبب شد که او را پس از دکتر پولاک برای معلمی دارالفنون استخدام نمایند. در طی چند سال اقامت در ایران، به نقاط مختلفی ازجمله [[بلوچستان، ناحیه|بلوچستان]] و [[بندرعباس، شهر|بندرعباس]] سفر کرد و درباره بیماری‌های پیوک، سالک، جذام و آبله مطالعه نمود و در طی این مدت با طب ایرانی و عقاید و زبان فارسی به خوبی آشنا شد. وی در ۱۲۶۷ق گوسالۀ دوسری را در [[رشت، شهر|رشت]] تشریح کرد. در علم بلورسازی نیز تبحر داشت. مهم‌ترین اثر طبی وی ''فرهنگ پزشکی فرانسه ـ فارسی'' اوست که در واقع نوعی دایرة‌المعارف طبی محسوب می‌شود. اصل تألیف این کتاب در ۱۸۷۴م (1291ق) است و آخرین‌بار در ۱۳۴۹ش توسط [[دانشگاه تهران]] به چاپ رسیده است. از دیگر آثار وی می‌توان به کتاب‌های شیمی حیوانی به نام ''سِرّالحکمة'' و امراض پوست به نام ''زینت‌الابدان'' و نیز یک کتاب فارماکو دینامیکی و یک کتاب مفردات پزشکی اشاره نمود. شلیمر در ۱۸۸1م (1298ق) درگذشت و محل دفن او را گورستان پروتستان‌های اکبرآباد نوشته‌اند.</p>
<br><!--11366500-->
<br><!--11366500-->
[[رده:پزشکی]]
[[رده:پزشکی]]
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]
سرویراستار، ویراستار
۳۶٬۲۱۱

ویرایش