اشنیتکه ، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:11368900-1.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشنیتکه]] | [[پرونده:11368900-1.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشنیتکه]] | ||
آهنگساز روس. با سریالیسم توتال و بافتهای سازیِ غیرمعمولی طبعآزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهرهگیری شاخص از سازهای زهیاند و اغلب نقلقولها و هجویههایی در آنها بهکار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki'' | آهنگساز روس. با سریالیسم توتال و بافتهای سازیِ غیرمعمولی طبعآزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهرهگیری شاخص از سازهای زهیاند و اغلب نقلقولها و هجویههایی در آنها بهکار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki'' | ||
</ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه''''''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می''''''کند. اصطلاح «پلی''''''استیلیسم» (چند سبک''''''گرایی) را برای توصیف موسیقی''''''ای به''''''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین''''''بار در ۱۹۹۵ به | </ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه''''''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می''''''کند. اصطلاح «پلی''''''استیلیسم» (چند سبک''''''گرایی) را برای توصیف موسیقی''''''ای به''''''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین''''''بار در ۱۹۹۵ به ترتیب در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]] و [[وین]] برروی صحنه رفتند. | ||
| |