لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده: 37067400-2.jpg | بندانگشتی|لطفي، محمدرضا]]نوازندۀ تار و سه‌تار و پژوهشگر ایرانی. مقدمات موسیقی را از برادرش فراگرفت. در ۱۷سالگی به تهران آمد و پنج سال در کلاس‌های شبانۀ هنرستان موسیقی ملی نزد حبیب‌الله صالحی و علی‌اکبر شهنازی رموز و تکنیک‌های نواختن تار را فراگرفت؛ چندی نیز در ارکستر صبا، به رهبری حسین دهلوی، نوازندگی کرد. سپس به گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا راه یافت که از محضر نورعلی‌خان برومند بهره گرفت و فنون موسیقی قدیمی را به‌خوبی آموخت. علاوه‌بر استادان دانشگاه، از محضر بیشتر نوازندگان و موسیقی‌شناسان آشنا به موسیقی قدیم، به قول خودش از خرمن بیش از بیست استاد مسلم، خوشه چید. شیوۀ نوازندگی سه‌تار را از نورعلی برومند، سعید هرمزی و چند استاد دیگر فراگرفت و برای یافتن و اجرای جمله‌ها و تحریرهای فراموش‌شدۀ ویژۀ این ساز بسیار تلاش کرد. لطفی مدتی هم به پژوهش در زمینۀ موسیقی محلی پرداخت. نخستین اثر او در برنامۀ ''گل‌های تازه'' با ارکستر رادیو اجرا شد. از ۱۳۵۳ش عضو هیئت علمی دانشکدۀ هنرهای زیبا شد و در ۱۳۵۴ گروه شیدا را تشکیل داد که این گروه در ۱۳۵۷ از رادیو جدا شد و به فعالیت مستقل ادامه داد. او نوازنده و مدرس مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی نیز بود و در چندین دورۀ برنامه‌های جشن هنر شیراز حضور داشت. همچنین از ۱۳۵۷ به‌مدت دو سال مدیر گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا و چندی نیز مدیر کانون فرهنگی‌هنری چاووش بود. از ۱۳۶۳ مدتی در اروپا و امریکا اقامت گزید و سپس به ایران بازگشت. او فعالیت در خارج از کشور را با اجرای کنسرت‌های متعدد، انتشار ''کتاب سال شیدا'' و تدریس ادامه داد. ازجمله آثار اوست: آلبوم‌های ''رمز عشق''؛ ''تک‌نوازی''، ''چشمۀ نوش''، با صدای محمدرضا شجریان؛ همچنین موسیقی فیلم ''حاجی واشنگتن''، به کارگردانی علی حاتمی؛ ''سرود آزادی''؛ کتاب ''موسیقی آوازی ایران''؛ ''نت‌نگاری دستگاه شور'' با صدای نصرالله ناصح‌پور؛ و کتاب ''سال شیدا'' در چهار مجلد. | }}[[پرونده: 37067400-2.jpg | بندانگشتی|لطفي، محمدرضا]]نوازندۀ تار و سه‌تار و پژوهشگر ایرانی. مقدمات موسیقی را از برادرش فراگرفت. در ۱۷سالگی به تهران آمد و پنج سال در کلاس‌های شبانۀ <ref>هنرستان موسیقی ملی</ref> نزد حبیب‌الله صالحی و علی‌اکبر شهنازی رموز و تکنیک‌های نواختن تار را فراگرفت؛ چندی نیز در ارکستر صبا، به رهبری حسین دهلوی، نوازندگی کرد. سپس به گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا راه یافت که از محضر نورعلی‌خان برومند بهره گرفت و فنون موسیقی قدیمی را به‌خوبی آموخت. علاوه‌بر استادان دانشگاه، از محضر بیشتر نوازندگان و موسیقی‌شناسان آشنا به موسیقی قدیم، به قول خودش از خرمن بیش از بیست استاد مسلم، خوشه چید. شیوۀ نوازندگی سه‌تار را از نورعلی برومند، سعید هرمزی و چند استاد دیگر فراگرفت و برای یافتن و اجرای جمله‌ها و تحریرهای فراموش‌شدۀ ویژۀ این ساز بسیار تلاش کرد. لطفی مدتی هم به پژوهش در زمینۀ موسیقی محلی پرداخت. نخستین اثر او در برنامۀ ''گل‌های تازه'' با ارکستر رادیو اجرا شد. از ۱۳۵۳ش عضو هیئت علمی دانشکدۀ هنرهای زیبا شد و در ۱۳۵۴ گروه شیدا را تشکیل داد که این گروه در ۱۳۵۷ از رادیو جدا شد و به فعالیت مستقل ادامه داد. او نوازنده و مدرس مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی نیز بود و در چندین دورۀ برنامه‌های جشن هنر شیراز حضور داشت. همچنین از ۱۳۵۷ به‌مدت دو سال مدیر گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا و چندی نیز مدیر کانون فرهنگی‌هنری چاووش بود. از ۱۳۶۳ مدتی در اروپا و امریکا اقامت گزید و سپس به ایران بازگشت. او فعالیت در خارج از کشور را با اجرای کنسرت‌های متعدد، انتشار ''کتاب سال شیدا'' و تدریس ادامه داد. ازجمله آثار اوست: آلبوم‌های ''رمز عشق''؛ ''تک‌نوازی''، ''چشمۀ نوش''، با صدای محمدرضا شجریان؛ همچنین موسیقی فیلم ''حاجی واشنگتن''، به کارگردانی علی حاتمی؛ ''سرود آزادی''؛ کتاب ''موسیقی آوازی ایران''؛ ''نت‌نگاری دستگاه شور'' با صدای نصرالله ناصح‌پور؛ و کتاب ''سال شیدا'' در چهار مجلد. | ||
<br><!--37067400--> | <br><!--37067400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||