فلسفه پول (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

زیمل در بخش دوم بر این معنی تأکید می‌کند که پول در رفتارهای فرهنگی و اجتماعی گاه نقش نجات‌دهنده دارد و گاه نقش اسیرکننده. در آغـاز رهایی‌بخش است، زیرا امکان می‌دهد که رشته‌های پیوند شخصی محدود ميان دهقان و مالک گسسته شود و آزادی انتخاب بیش‌تری در تولید، که مبارزۀ انسان با خودش را به مبارزه با طبیعت تبدیل می‌کند و موجب پیشرفت‌های فنی و تکامل صنعت می‌شود، پدید آید. پول همۀ وابستگی‌ها را از بین نمی‌برد، بلکه با افزایش و تقسیم آنها به اجزای متعدد، مانند آنچه در مورد ساکنان شهرها می‌بینم، آنها را غیرشخصی و نامرئی می‌سازد. و بالاخره، ظهور دولت امروزی و تشکل نخبه‌های فرهنگی جدید و روزافزون و پیوسته رو به فردگرایی بیش‌تری را ممکن می‌سازد، ولی از سوی دیگر موجب خودخواهی حسابگرانه به زیان حساسیت و سطحی بودن روابط می‌شود و به رواج استفادۀ غیرشرافتمندانه از پول کمک می‌کند. این نوع نتیجه‌گیری‌هاست که [[امیل دورکیم]]<ref>Emile Durkheim</ref> را بر آن می‌دارد که تحلیل‌های زیمل را به سبب «روانشناختی بودن» آنها نکوهش کند.

----