رابینو، یاسنت لویی (۱۸۷۷ـ۱۹۵۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}خاورشناس و دولتمرد سیاسی انگلیسی. در فرانسه متولد شد. پدرش ژوزف رابینو ایران‌شناسی بنام و مدیر بانک شاهنشاهی در ایران بود. رابینو در دانشگاه پاریس و انگلستان درس خواند. در ۱۸۹۵، به تهران رفت و تا ۱۹۰۷ در شعبه‌های اداری بانک شاهنشاهی ایران در تهران و مشهد و شهرهای غرب کشور به‌کار پرداخت. زبان فارسی را به‌خوبی آموخت و روان صحبت می‌کرد. زبان‌های عربی و اسپانیایی را نیز می‌دانست. در ۱۹۰۷ـ۱۹۱۲ نایب کنسول انگلیس در رشت بود و پس از آن به کارهای کنسولی در جاهای دیگر مانند کازابلانکا (۱۹۱۳ـ۱۹۱۵)، ازمیر و قاهره اشتغال داشت. دربارۀ بیشتر مناطقی که در آن‌جا کار کرد، مطلب نوشت، اما به گیلان بیش از هر جای دیگر پرداخته است. از آثارش: صنعت نوغان در ایران با همکاری لافون که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۲۹۸ش)؛ دودمان علوی در مازندران (ترجمۀ فارسی، تهران، ۱۳۲۰ش)؛ سفرنامۀ مازندران و استراباد (ترجمۀ فارسی، تهران، ۱۳۳۶ش)؛ ولایت دارالمرز ایران، گیلان (ترجمۀ فارسی، تهران، ۱۳۵۰ش)؛ فرمانروایان گیلان (ترجمۀ فارسی، رشت، ۱۳۶۴ش)؛ مشروطۀ گیلان (تهران ۱۳۶۸ش)؛ دیپلمات‌ها و کنسول‌های ایران وانگلیس (ترجمه فارسی، تهران ۱۳۶۳ش)؛ سکه‌ها و نشان ها و مهرهای شاهان ایران از ۱۵۰۰ تا ۱۹۴۱ (هرتفورد، ۱۹۴۵). | ||
<br><!--22006100--> | <br><!--22006100--> | ||