مخملباف، محسن (تهران ۱۳۳۶): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
محسن مخملباف (تهران 8 خرداد ۱۳۳۶ش- )<br> | محسن مخملباف (تهران 8 خرداد ۱۳۳۶ش- )<br> | ||
(نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلمنامهنویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامۀ ''توجیه'' (۱۳۶۰، منوچهر حقانیپرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلمسازیاش به چهار دوره تقسیم میشود؛ دورۀ اول شامل ''توبۀ نصوح'' (۱۳۶۱)، ''دو چشم بیسو'' (۱۳۶۲)، ''استعاذه'' (۱۳۶۳)، و ''بایکوت'' (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل ''دستفروش'' (۱۳۶۵)، ''بایسیکلران'' (۱۳۶۷)، ''عروسی خوبان'' (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل ''نوبت عاشقی'' (۱۳۶۹)، ''شبهای زایندهرود'' (۱۳۶۹)، [[ناصرالدین شاه آکتور سینما|''ناصرالدینشاه''،'' آکتور سینما'']] (۱۳۷۰)، ''[[هنرپیشه (فیلم)|هنرپیشه]]'' (۱۳۷۱)، ''سلام سینما'' (۱۳۷۳)، ''نون و گلدون'' (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل ''گبه'' (۱۳۷۵)، ''سکوت'' (۱۳۷۷)، ''تست دموکراسی'' (۱۳۷۸)، ''سفر قندهار'' (۱۳۷۹)، و ''الفبای افغان'' (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است، بیآنکه به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلمهای دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدمهای اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیتپردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، دربرابر جزمیت، تعبیر میکند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا میکند. مخملباف در خانوادهای مذهبی بهدنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان | (نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلمنامهنویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامۀ ''توجیه'' (۱۳۶۰، منوچهر حقانیپرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلمسازیاش به چهار دوره تقسیم میشود؛ دورۀ اول شامل ''توبۀ نصوح'' (۱۳۶۱)، ''دو چشم بیسو'' (۱۳۶۲)، ''استعاذه'' (۱۳۶۳)، و ''بایکوت'' (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل ''دستفروش'' (۱۳۶۵)، ''بایسیکلران'' (۱۳۶۷)، ''عروسی خوبان'' (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل ''نوبت عاشقی'' (۱۳۶۹)، ''شبهای زایندهرود'' (۱۳۶۹)، [[ناصرالدین شاه آکتور سینما|''ناصرالدینشاه''،'' آکتور سینما'']] (۱۳۷۰)، ''[[هنرپیشه (فیلم)|هنرپیشه]]'' (۱۳۷۱)، ''سلام سینما'' (۱۳۷۳)، ''نون و گلدون'' (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل ''گبه'' (۱۳۷۵)، ''سکوت'' (۱۳۷۷)، ''تست دموکراسی'' (۱۳۷۸)، ''سفر قندهار'' (۱۳۷۹)، و ''الفبای افغان'' (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است، بیآنکه به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلمهای دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدمهای اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیتپردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، دربرابر جزمیت، تعبیر میکند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا میکند. مخملباف در خانوادهای مذهبی بهدنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان به زندان افتاد. در اوج انقلاب آزاد شد و به نویسندگی برای رادیو پرداخت. بعد به فعالیت در حوزۀ اندیشه و هنر اسلامی رو آورد که تا ساخت فیلم ''دستفروش'' ادامه داشت و کار جدی او از این زمان آغاز شد. آنچه در او نظرگیر است، طبعآزمایی و تجربهگرایی اوست، که باعث شده فیلمهایش در جشنوارههای داخلی و خارجی جوایز متعددی کسب کنند. مخملباف از سال 1384 ایران را ترک کرده و هماکنون در فرانسه زندگی میکند. در انتهای این مقاله فهرستی از فیلمهای سینمایی او را پیش از مهاجرتش از ایران ارائه میکنیم. | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
*[[توبه نصوح (فیلم)|توبه نصوح]] (۱۳۶۱) | *[[توبه نصوح (فیلم)|توبه نصوح]] (۱۳۶۱) | ||
*دو چشم بیسو (۱۳۶۲) | *[[دو چشم بیسو (فیلم)|دو چشم بیسو]] (۱۳۶۲) | ||
*استعاذه (۱۳۶۲) | *استعاذه (۱۳۶۲) | ||
*بايكوت (۱۳۶۴) | *بايكوت (۱۳۶۴) |