ای ایران (فیلم سینمایی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
فیلم بلند سینمایی به کارگردانی [[ناصر تقوایی]]، تولید سال 1368ش. [[تهمینه میلانی]] در این فیلم کمدی دستیار تقوایی بوده است. ''ای ایران'' را خود تقوایی با درونمایۀ هویت ملی نوشته و با بازی [[اکبر عبدی]] و [[حسین سرشار]] در نقش شخصیت‌های اصلی، موسیقی [[ناصر چشم آذر|ناصر چشم‌آذر]] و فیلمبرداری [[محمود کلاری (تهران ۱۳۳۰ش)|محمود کلاری]] در [[ماسوله]] ساخته شده است. فیلم به دلایلی از بخش مسابقۀ [[جشنواره فیلم فجر]] کنار گذاشته شد و در بخش مرور یک‌سال سینمای ایران به نمایش درآمد. داستان ''ای ایران'' در بستر ماجراهای مربوط به انقلاب 1357 و پیروزی انقلاب می‌گذرد. تقوایی در فیلم با زبانی طنز به هجو دیکتاتوری و استبداد پرداخته است. ''ای ایران'' برخلاف دیگر آثار تقوایی، قهرمان واحدی ندارد. بلكه تمامی اهالی روستا در نقش قهرمان و گروهبان مکوندی در نقش ضدقهرمان ظاهر شده‌اند. | فیلم بلند سینمایی به کارگردانی [[ناصر تقوایی]]، تولید سال 1368ش. [[تهمینه میلانی]] در این فیلم کمدی دستیار تقوایی بوده است. ''ای ایران'' را خود تقوایی با درونمایۀ هویت ملی نوشته و با بازی [[اکبر عبدی]] و [[حسین سرشار]] در نقش شخصیت‌های اصلی، موسیقی [[ناصر چشم آذر|ناصر چشم‌آذر]] و فیلمبرداری [[محمود کلاری (تهران ۱۳۳۰ش)|محمود کلاری]] در [[ماسوله]] ساخته شده است. فیلم به دلایلی از بخش مسابقۀ [[جشنواره فیلم فجر]] کنار گذاشته شد و در بخش مرور یک‌سال سینمای ایران به نمایش درآمد. داستان ''ای ایران'' در بستر ماجراهای مربوط به انقلاب 1357 و پیروزی انقلاب می‌گذرد. تقوایی در فیلم با زبانی طنز به هجو دیکتاتوری و استبداد پرداخته است. ''ای ایران'' برخلاف دیگر آثار تقوایی، قهرمان واحدی ندارد. بلكه تمامی اهالی روستا در نقش قهرمان و گروهبان مکوندی در نقش ضدقهرمان ظاهر شده‌اند. | ||
مدت فیلم: 110 دقیقه. | مدت فیلم: 110 دقیقه | ||
'''خلاصۀ داستان''' | |||
در بحبوحۀ انقلاب، گروهبان مكوندی به ماسوله می‌رود و مردم را آزار می‌دهد. او برای آن كه منطقۀ تحت نفوذش از شهرهای دیگر كم نیاورد حكومت نظامی اعلام می‌كند. كسبۀ بازار، معلم‌ها و دانش‌آموزان مدرسه با او مقابله می‌كنند و فرزندش را می‌آزارند. مردم ماسوله هم‌زمان با فرار شاه از كشور، به پاسگاه تحت فرماندهی او كه جشنی به بهانۀ ارتقای درجه‌اش در آن برپاست، هجوم می‌برند و بساطش را به هم می‌ریزند. | |||