اسماعیل کاداره: تفاوت میان نسخه‌ها

<p style="text-align: justify;">نویسندۀ آلبانیایی. این رمان‌نویس، شاعر و مقاله‌نویس از شاخص‌ترین چهره‌های ادبی اروپا به شمار می‌‌آید و برندۀ جوایز متعددی در داخل و خارج از خاک این قاره شده است. از جمله: جایزۀ پریکس موندیال چینو دل دوکا<ref> Prix mondial Cino Del Duca</ref> که با مبلغ حدوداً 200هزار دلاری خود، در فهرست گران‌ترین جوایز ادبی بعد از [[نوبل، جایزه|نوبل]] در مرتبۀ دوم قرار می‌گیرد، جایزۀ هردر<ref>Herder Prize</ref>، جایزۀ بوکر<ref>Man Booker International Prize</ref> و جایزۀ اورشلیم<ref> Jerusalem Prize</ref>.</p> <p style="text-align: justify;">در جیروکاستر<ref> Gjirokastër</ref>، شهری در جنوب [[آلبانی|آلبانی،]] متولد شد. پدرش کارمند ادارۀ پست و مادرش خانه‌دار بود. اسماعیل در دانشگاه تیرانا<ref> University of Tirana</ref> ادبیات خواند و دوسال پس از اتمام این دوره، تحصیلش را در انستیتو ادبیات ماکسیم گورکی<ref>Maxim Gorky Literature Institute</ref> در مسکو ادامه داد. اولین رمانش را در همین دوره نوشت اما به دلیل محتوای ضدکمونیستی کتاب، آن را تا فروپاشی [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]] منتشر نکرد. اولین رمان چاپ شده‌اش ''ژنرال ارتش مرده''<ref>(The General of the Dead Army (Albanian: Gjenerali i ushtrisë së vdekur</ref> (1963) مورد توجه منتقدان آلبانی قرار نگرفت، اما مقدمات شهرتش در اروپا را فراهم آورد. رمان دومش به محض انتشار توقیف شد و در سال 1975، به دنبال انتشار شعری با محتوای سیاسی، برای سه‌سال از چاپ کردن هر نوع نوشته‌ای منع شد.</p> <p style="text-align: justify;">یکی از معروف‌ترین آثار کاداره ''[[زمستان_سخت|زمستان_سخت]]'' نام دارد و تصویری باشکوه و رشک‌برانگیز از دورانی از تاریخ آلبانی را روایت می‌کند که در آن طرفداران اتحاد با شوروی و مخالفان اتحاد با آن کشور با هم درگیر می‌شوند. داستان، دورۀ زمانی حکومت [[انور_خوجه|انور_خوجه]] در آلبانی و [[نیکیتا_خروشچف|خروشچف]] در شوروی را دربرمی‌گیرد. کاداره در روایتی آمیخته به افسانه‌های عامیانۀ مردم [[بالکان|بالکان]] نشان می‌دهد که چه‌گونه روابط همه‌جانبۀ آلبانی و روسیه به‌هم خورد و بدین‌سان آلبانی به چین روآورد. این رمان انتقادات فراوانی را علیه نویسنده برانگیخت، اما سرانجام با دخالت انور خوجه، که نسبت به کاداره نظری مثبت داشت، انتقادات فروکش کرد. با این وجود، سخت‌گیری مقامات آلبانی بر کاداره روزبه‌روز بیش‌تر می‌شد و پس از توقیف دو رمان دیگرش، وی در نهایت در سال 1990 به فرانسه پناهنده شد. دوسال بعد، عضویت مادام‌العمر آکادمی فرانسه<ref> Academy of Moral and Political Sciences</ref> به این نویسنده تعلق گرفت. با وجود فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، مضمون عمدۀ آثار وی همچنان نقد قدرت‌های تمامیت‌خواه و توصیف وضعیت مردم تحت حاکمیت مستبدان بوده است. همسر وی، هلنا کاداره<ref> Helena Kadare</ref>، نیز رمان‌نویس است.</p> <p style="text-align: justify;">از کاداره تاکنون حدود 80 کتاب (مشتمل بر رمان، مجموعه‌داستان، مجموعه‌مقالات و مجموعه‌اشعار) منتشر شده که پاره‌ای از رمان‌هایش به فارسی برگردانده شده‌اند. ذیل این مقاله به برخی از ترجمه‌های فارسی آثار او اشاره می‌کنیم.</p> <p style="text-align: justify;"></p> <p style="text-align: justify;"></p> <p style="text-align: justify;">'''برخی از آثار'''</p>