پشته میان اقیانوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

پُشتۀ میان‌اقیانوسی (mid-ocean ridge)<br/> رشته‌کوه‌ زیردریایی<ref>submarine mountain range </ref> طویلی در میانۀ بستر اقیانوس<ref>ocean floor </ref>،‌ با طول تقریبی ۶۰هزار کیلومتر. سامانۀ پشتۀ میان‌اقیانوسی در اصل آتشفشانی سپری<ref>shield volcano </ref>، خطی، و قطعه‌قطعه شده‌ است. برخی از پشته‌های اصلی عبارت‌اند از پشتۀ میان‌اقیانوس اطلسی<ref>mid-Atlantic ridge </ref> در مرکز این اقیانوس، خیز<ref>rise</ref> شرق اقیانوس اطلس در امتداد جنوب ‌‌شرقی، و پشتۀ جنوب ‌شرقی اقیانوس هند. اکنون مشخص شده ‌است که این ستیغ‌ها مراکز گسترش<ref> spreading centeres</ref> بستر اقیانوس‌ها یا همان حواشی واگرا<ref> divergent margins</ref>یند که صفحات سنگ‌سپهر اقیانوسی در این نقاط از یکدیگر دور می‌شوند (← [[زمین_ساخت_صفحه_ای|زمین‌ساخت صفحه‌ای]]<ref> plate tectonics</ref>). پشته‌های اقیانوسی معمولاً در امتداد ستیغ<ref> crest </ref> خود درّه‌های کافتی<ref>rift valley </ref> دارند که حاکی از دورشدن دامنه‌<ref>flank</ref>ها از یکدیگر براثر رشد صفحات زیرین سنگ‌سپهر است. ستیغ‌ها عموماً فاقد رسوب‌اند، امّا در پایین‌دست دامنه، ضخامت رسوبات بیشتر است.