خواندمیر، غیاث الدین (هرات ۸۸۰ـ دهلی ۹۴۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها
خواندمیر، غیاث الدین (هرات ۸۸۰ـ دهلی ۹۴۲ق) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۱
، ۱۱ ماه پیشبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>مورخ ایرانی. فرزند همام‌الدین محمد وزیر سلطان‌محمود میرزا، پادشاه [[ماوراءالنهر]]، بود. مادرش دختر میرخواند، نویسندۀ ''روضةالصفا''، بود. به خدمت [[سلطان حسین بایقرا]] (۸۷۳ـ۹۰۶ق) درآمد. چندی مشاور حبیب‌الله ساوجی، وزیر دورمیش‌خان، حاکم صفوی هرات، بود و کتاب ''حبیب‌السیر'' را به نام او نوشت. در ۹۳۵ق در [[آگره]] به خدمت بابرشاه تیموری و پس از او به خدمت پسرش همایون‌شاه رسید و ''همایون‌نامه'' را به نام او نوشت. از آثار وی می‌توان به ''مآثرالملوک''، دربارۀ سخنان خردمندانه پادشاه ایران در زینت آیین جهانداری؛ ''خلاصةالاخبار''، چکیده‌ای از تاریخ عمومی ایران، ''دستور الوزراء،'' در زندگی و کارهای وزیران ایران؛ ''حبیب‌السیر فی اخبار افراد البشر''، تاریخ عمومی ایران و جهان اشاره کرد. غیاث‌الدین پس از مرگ در دهلی در کنار آرامگاه نظام‌الدین اولیا به خاک سپرده شد.</p> | }}<p>مورخ ایرانی. فرزند همام‌الدین محمد وزیر سلطان‌محمود میرزا، پادشاه [[ماوراءالنهر]]، بود. مادرش دختر میرخواند، نویسندۀ ''روضةالصفا''، بود. به خدمت [[سلطان حسین بایقرا]] (۸۷۳ـ۹۰۶ق) درآمد. چندی مشاور حبیب‌الله ساوجی، وزیر دورمیش‌خان، حاکم صفوی هرات، بود و کتاب ''حبیب‌السیر'' را به نام او نوشت. در ۹۳۵ق در [[آگره]] به خدمت بابرشاه تیموری و پس از او به خدمت پسرش همایون‌شاه رسید و ''همایون‌نامه'' را به نام او نوشت. از آثار وی می‌توان به ''مآثرالملوک''، دربارۀ سخنان خردمندانه پادشاه ایران در زینت آیین جهانداری؛ ''خلاصةالاخبار''، چکیده‌ای از تاریخ عمومی ایران، ''دستور الوزراء،'' در زندگی و کارهای وزیران ایران؛ ''حبیب‌السیر فی اخبار افراد البشر''، تاریخ عمومی ایران و جهان اشاره کرد. غیاث‌الدین پس از مرگ در [[دهلی نو|دهلی]] در کنار آرامگاه نظام‌الدین اولیا به خاک سپرده شد.</p> | ||
<br><!--19093900--> | <br><!--19093900--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]] | [[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]] | ||