باجلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

(یا: باجروانی؛ یا: بیجوانی)، گویشی از [[کردی، زبان|کردی]] نزدیک به گورانی رایج در قصر شیرین، سرپل‌ذهاب، و قوره‌تو، نیز در خانقین عراق و شاخۀ کوچک‌تری از آن‌ها در موصل. این گروه زبانی، با شَبَک‌ها و سَرله‌ها که به قبایل متحد کاکایی تعلق دارند، درآمیخته‌اند. گروه‌های یادشده منشأ شیعی دارند. بر پایۀ پراکندگی باجلان‌ها در نقاط مختلف، زبان آنان نیز دگرگونی‌های واژگانی و آوایی فراوان یافته است. دسته‌ای از باجلان‌ها که در زمان شاه‌عباس به پیشکوه لرستان مهاجرت کردند، زبانشان با لکی درآمیخت. زبان باجلان‌های قزوین نیز کردی است.  

در این گویش پیشوند مضارع اخباری عبارت است از ـma/ ـmi/ ـm، مانند ma-kar-o «می‌کند». پیشوند فعلی در این گویش مثل گویش‌های گورانی دیگر، ـbi/ـb است.

[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]

[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]