پرش به محتوا

بنونیست، امیل (حلب ۱۹۰۲ـ پاریس ۱۹۷۶): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =امیل بنونیست
|نام =Émile Benveniste
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=حلب ۱۹۰۲م
|تاریخ مرگ=پاریس ۱۹۷۶م
|دوره زندگی=
|ملیت=فرانسوی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دکتری زبانشناسی تطبیقی- دانشگاه پاریس
| شغل و تخصص اصلی =خاورشناس، ایران‌شناس و زبان‌شناس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =دکترای افتخاری از دانشگاه تهران (1954م)
|آثار =طرح دستور زبان سغدی (۱۹۲۹)؛ دین ایرانی بر پایۀ متن‌های کهن یونانی (۱۹۲۹، ترجمۀ فارسی: تبریز، ۱۳۵۰ش)؛مغ‌ها در ایران قدیم (۱۹۳۸)؛ متون سغدی (۱۹۴۰)؛ القاب و اسامی خاص در زبان‌های ایرانی ‌باستان (۱۹۶۶)؛ اسم فاعل‌ها و اسم مصدرها در زبان‌های هند‌و‌اروپایی (۱۹۶۲)؛ مسائل زبان‌شناسی عمومی (پاریس، ۱۹۶۶)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =زبانشناسی و ترجمه
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}بَنوِنیست، اِمیل (حلب ۱۹۰۲ - پاریس ۱۹۷۶) (Benveniste, Emile)


بَنوِنیست، اِمیل (حلب ۱۹۰۲ - پاریس ۱۹۷۶) (Benveniste, Emile)
خاورشناس، ایران‌شناس و زبان‌شناس فرانسوی. در دانشگاه پاریس درس خواند. از شاگردان [[آنتوان میه|آنتوان مِیِه]] بود. در ۱۹۲۰ به عضویت انجمن زبان‌شناسان پاریس در‌آمد. در ۱۹۲۷، میه کرسی استادی خود را به او سپرد. در ۱۹۳۱، کتاب استادش را با عنوان ''دستو زبان فارسی باستان'' ویرایش و با افزوده‌هایی چاپ کرد. در ۱۹۳۵، با نوشتن دو رسالۀ ''مبانی تکوین نام‌ها در زبان‌های هند‌و‌اروپایی'' (چاپ ۱۹۳۵) و ''مصدرهای اوستایی'' (چاپ ۱۹۳۵) دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۳۷، استاد رسمی دستور زبان تطبیقی در [[کولژ دو فرانس]] شد. در ۱۹۶۲، به عضویت فرهنگستان کتیبه‌ها و ادبیات در‌آمد. در ۱۹۶۳، با [[ژیلبر لازار]] و [[لویی ماسینیون|لوئی ماسینیون]]، بنیاد مطالعات ایرانی را در [[دانشگاه سوربون]] دایر کرد و خود ریاست آن را به‌عهده گرفت. 


خاورشناس و زبان‌شناس فرانسوی. در دانشگاه پاریس درس خواند. از شاگردان [[آنتوان میه|آنتوان مِیِه]] بود. در ۱۹۲۰ به عضویت انجمن زبان‌شناسان پاریس در‌آمد. در ۱۹۲۷، میه کرسی استادی خود را به او سپرد. در ۱۹۳۱، کتاب استادش را با عنوان ''دستو زبان فارسی باستان'' ویرایش و با افزوده‌هایی چاپ کرد. در ۱۹۳۵، با نوشتن دو رسالۀ ''مبانی تکوین نام‌ها در زبان‌های هند‌و‌اروپایی'' (چاپ ۱۹۳۵) و ''مصدرهای اوستایی'' (چاپ ۱۹۳۵) دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۳۷، استاد رسمی دستور زبان تطبیقی در [[کولژ دو فرانس]] شد. در ۱۹۶۲، به عضویت فرهنگستان کتیبه‌ها و ادبیات در‌آمد. در ۱۹۶۳، با [[ژیلبر لازار]] و [[لویی ماسینیون|لوئی ماسینیون]]، بنیاد مطالعات ایرانی را در [[دانشگاه سوربون]] دایر کرد و خود ریاست آن را به‌عهده گرفت. در ۱۹۵۴، [[دانشگاه تهران]] به او دکترای افتخاری داد. از درخشان‌ترین چهره‌های علمی زبان‌شناسی تاریخی و دستور مقایسه‌ای زبان‌های هند‌و‌اروپایی و زبان‌شناسی عمومی بود.  
بنونیست در ۱۹۵۴، [[دانشگاه تهران]] به او دکترای افتخاری داد. از درخشان‌ترین چهره‌های علمی زبان‌شناسی تاریخی و دستور مقایسه‌ای زبان‌های هند‌و‌اروپایی و زبان‌شناسی عمومی بود.  




برخی دیگر از آثار: ''طرح دستور زبان سغدی'' (۱۹۲۹)؛ ''دین ایرانی بر پایۀ متن‌های کهن یونانی'' (۱۹۲۹، ترجمۀ فارسی: تبریز، ۱۳۵۰ش)؛''مغ‌ها در ایران قدیم'' (۱۹۳۸)؛ ''متون سغدی'' (۱۹۴۰)؛ ''القاب و اسامی خاص در زبان‌های ایرانی ‌باستان'' (۱۹۶۶)؛ ''اسم فاعل‌ها و اسم مصدرها در زبان‌های هند‌و‌اروپایی'' (۱۹۶۲)؛ ''مسائل زبان‌شناسی عمومی'' (پاریس، ۱۹۶۶).<br /> <!--12346800-->
'''برخی دیگر از آثار'''
 
* ''طرح دستور زبان سغدی'' (۱۹۲۹)
* ''دین ایرانی بر پایۀ متن‌های کهن یونانی'' (۱۹۲۹، ترجمۀ فارسی: تبریز، ۱۳۵۰ش)
* ''مغ‌ها در ایران قدیم'' (۱۹۳۸)
* ''متون سغدی'' (۱۹۴۰)
* ''القاب و اسامی خاص در زبان‌های ایرانی ‌باستان'' (۱۹۶۶)
* ''اسم فاعل‌ها و اسم مصدرها در زبان‌های هند‌و‌اروپایی'' (۱۹۶۲)
* ''مسائل زبان‌شناسی عمومی'' (پاریس، ۱۹۶۶)<br /><!--12346800-->


[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] [[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]
[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] [[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]
سرویراستار، ویراستار
۵۴٬۷۵۰

ویرایش