آتش اصفهانی، حسن (اصفهان ۱۲۸۴ـ همان جا ۱۳۴۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها

متخلص به بی‌نوا و آتش، شاعر ایرانی. از شاگردان ملک‌الشعرای عنقا و آشفتۀ اصفهانی بود. به [[سبک هندی]] شعر می‌گفت و پیرو کلیم اصفهانی و [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب تبریزی]] بود. ''دیوان'' اشعارش، که بیشتر غزلیات اوست، به‌چاپ رسیده است (اصفهان، ۱۳۲۱ و ۱۳۳۶ش).

 

[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]]