آتش (ادیان و اساطیر): تفاوت میان نسخه‌ها

نماد پاکی، پالایندگی یا ربوبیت در بسیاری از ادیان و فرهنگ‌هایی که در آن‌ها قربانی‌کردن ازجمله آیین‌های اصلی بوده است. با این همه در [[مسیحیت]]، آتش [[دوزخ]] از دیرباز در مقابل نور خدا و آسمان‌ها قرار داشته است. در دوران باستان، آتش نشانۀ [[هستیا]]<ref>Hestia</ref>، الهۀ خانه و کاشانه بود و در روم باکره‌های وِستایی<ref>Vestal Virgins</ref> از آتش مقدس [[وستا (اسطوره)|وِستا]]<ref>Vesta</ref> در آرامگاهش در [[فوروم]]<ref>Forum</ref> نگهبانی می‌کردند. در اساطیر باستان [[پرومتیوس (اسطوره)|پرومتئوس]]<ref>Prometheus</ref> (پرومته) آتش را از خدایان ربود و به انسان‌ها داد. در مراسم وداییِ هندوها برهمنان آگنی<ref>Agni</ref> را در مقام آتش قربانی که حد واسط میان خدایان و انسان بود، بزرگ می‌داشتند. در قرآن از آتش جهنم و عذاب آتش یاد شده و شیطان و جن از آتش بی‌دود آفریده شده است.