خلیلی، نادر (۱۳۱۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها

|باشگاه =

}}

معمار نوآور، محقق و مترجم ایرانیِ مقیمِ کالیفرنیا. دانش‌آموختۀ فلسفه و معماری در ایران، ترکیه و امریکا است. شهرت او در ایران با ارائۀ اندیشۀ تازۀ خانه‌سازی ارزان‌قیمت به‌ویژه برای روستاییان با استفاده از مواد و مصالح موجود در محل آغاز شد. این معماری که به گِلتافتَن موسوم است، می‌تواند انقلابی در خانه‌سازی به‌وجود آورد. این خانه‌ها که از خِشت و گِل و با افزودن تورهای فلزی، سیم خاردار و حتی کاه و تَرکه و با استفاده از قوس و سقف گنبدی ساخته می‌شود، با افروختن آتش از درون به‌صورت بنایی یکپارچه درمی‌آید و در برابر زمین‌لرزه، طوفان، سیل و دیگر بلایای طبیعی بسیار مقاوم است. خلیلی طرح خود را در ۱۹۷۰ به امریکا برد و در آن‌جا به «خانۀ سرامیکی» معروف شد. از ۱۹۵۷ مشاور سازمان ملل در امر توسعۀ معماری گِل و خاک و توسعه در جهان توسعه‌نیافته شد. در ۱۹۸۴ جایزۀ «شایستگی در فناوری» را برای طرح گلتافتن گرفت و در ۱۹۸۷ پروژۀ او برای «تهیۀ مسکن برای بی‌خانمان‌ها: پژوهش و آموزش» تقدیرنامۀ سازمان ملل و وزارت مسکن و توسعۀ شهری امریکا را نصیبش کرد. از ۱۹۸۴ به‌بعد، طرح سکونت در ماه و فضا بخشی از فعالیت‌های او بود. در سمپوزیوم «فعالیت‌های قرن ۲۱ در ماه و فضا» مقاله‌ای ارائه کرد که در نشریات معتبر علمی منتشر و سبب دعوت او به آزمایشگاه ملی فضایی لوس‌آلاموس شد. او همچنین جایزۀ جامعۀ مهندسان امریکا را گرفت و عضو تیم «پروژۀ فرآوری منابع کرۀ ماه» بود. از آثار اوست: ''مسابقه به''‌''تنهایی''؛ ''خانه‌های سرامیکی و معماری خاک و آتش''؛ ''رومی، چشمۀ آتش'' (ترجمۀ ۷۵ غزل از مولوی)؛ ''رومی، رقص آتش'' (ترجمۀ ۳۰۰ رباعی از مولوی).