ملنیکوف، کنستانتین (۱۸۹۰ـ۱۹۷۴): تفاوت میان نسخه‌ها

|باشگاه =

}}

معمار روس<ref>Russian </ref>. از برجسته‌ترین اعضای گروه پیشتاز روس در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، و نخستین معمار شوروی<ref>Soviet </ref>&nbsp;بود که شهرت جهانی یافت. شیوۀ ملنیکوف با نفی کامل سبک‌های متعارف، و پیروی از معماری قویاً کارکردگرا<ref>functional </ref>&nbsp;و به‌کارگیری مصالح و فنون ساخت مدرن، با ساختگری<ref>constructivism </ref>&nbsp;قرابت داشت؛ هرچند رهیافت فردی‌اش را به‌سختی می‌توان طبقه‌بندی کرد. در بعضی از طرح‌هایش، ازجمله خانۀ خودش در مسکو (۱۹۲۷)، از نظامی ساده متشکل از استوانه‌های متقاطع، استفاده کرد. در دهۀ ۱۹۳۰، که رئالیسم سوسیالیستی<ref>socialist realism</ref>&nbsp;سبک رسمی شوروی در همۀ هنرها شد، مقامات این کشور نگرش فردگرایانۀ ملنیکوف به معماری را تخطئه کردند و پس از ۱۹۳۴ دیگر نتوانست کار کند. ملنیکوف در [[مسکو، شهر|مسکو]] به‌دنیا آمد، و در مدرسۀ نقاشی، مجسمه‌سازی و معماری مسکو<ref>Moscow School of Painting, Sculpture, and Architecture</ref>&nbsp;درس خواند. طرفدار پرشور انقلاب روسیه<ref>Russian Revolution</ref>&nbsp;بود، و اعتقاد داشت که معماری در خلق جامعۀ نوین نقش مهمی دارد. کارهای اولیه‌اش برای کارخانه‌ها، خانه‌های کارگری، و مراکز اجتماعی، از طرح‌هایی بدیع برخوردارند. با طراحی غرفۀ شوروی<ref>Soviet Pavilion</ref>&nbsp;در نمایشگاه بین‌المللی هنرهای تزیینی<ref>International Exhibition of Decorative Arts</ref>&nbsp;به شهرت رسید، که در ۱۹۲۵ در پاریس برگزار شد. دنیا با این طرح، معماری شوروی را به رسمیت شناخت. در طرح پیش‌نهادی جسورانه‌اش برای یک آکادمی نظامی در ۱۹۳۰، آسایشگاه‌هایی متشکل از دوازده بلوک استوانه‌ با آرایش عمودی در سه ردیف، پیش‌بینی شده بود. طرح‌های نوآورانه‌اش حاکی از این گمان است که اگر دوران فعالیتش بیشتر می‌پایید، از معماران بزرگ قرن ۲۰ می‌شد.